در یک جامعه نولیبرالی مانند جامعه ما که مهار مدیریت خود را در حوزه فکری به دست کسانی داده که مهم‌ترین مساله برای‌شان روابط مرید و مرادی است و در آن راه حاضرند همه چیز را فدا کنند چنین چیز‌هایی کاملا «طبیعی» است. زیرا چنین جامعه‌ای، مغز آشفته‌ای دارد که در آن بدترین چیز‌ها با بهترین چیز‌ها در هم آمیخته‌اند بنابرا‌ین حتی به آینده خود نیز نمی‌اندیشد.
