یکی از شاخصههای مهم آثار این نویسنده زبان ویژه و خاص او است. زبانی که میگوید از ابوالفضل بیهقی گرفته است. زبان سهل و ممتنع، آهنگین، با وقار و سنگین که بیهقی با این زبان تاریخ را روایت میکرد، ولی دولتآبادی با تغییراتی در آن داستانهای خود را مینویسد.
