نولیبرالیسم

در جهان‌بینی نولیبرال اتحادیه‌ها هم بسیار مسئله دارند، چون حق فردی برای رقابت بر سر قرارداد‌های مطلوب افراد را محدود می‌کنند. دعوا بر سر تقابل «دولت» و «اقتصاد» نیست، قضیه این است که باید مطمئن شد هیچ عامل جمعی نتواند سر برآورد و در موضوع رقابت افراد در بازار دخالت کند.

شومن‌های جریان اصلاحات، تنها به صدور احکام کلی درباره «فساد»، «شکاف طبقاتی»، «محرومین» و کلیدواژه‌هایی چون نقش «دولت پنهان» در اوضاع کنونی بسنده می‌کنند، لیکن وارد جزییات نمی‌شوند.

جای جای متن سازندگی نشان از آن دارد که جریان نولیبرال وطنی به شدت به الگوی فرانسوی امید بسته بودند و به مکرون به چشم یک «قهرمان» می نگریستند و حال امیدشان ناامید شد.

با سخنان جدید احمدی‌نژاداکنون بهتر می‌توان درک کرد که چرا او چهره علمی چون دکتر «پرویز داوودی» را که یک اقتصاددان معتقد به «اقتصاد اسلامی» بود، با استاندار نمونه دولت هاشمی(محمدرضا رحیمی) جایگزین کرد.

همه‌ی امید نظام سلطه برای به زانو درآوردن ایران، همین «دواعش» هستند که قرار است کاری را که داعش اصلی با همه وحشی‌گری و شقاوت و البته امکانات همه جانبه در میدان نبرد نتوانست انجام دهد، کامل کنند.

«ان. جی

این مقاله سه دیدگاه در عرصه جهانی شدن را معرفی می کند: نولیبرالیسم: این اندیشه ادامه همان لیبرالیسم کلاسیک است