همان طور که از لحاظ صنعتِ فصاحت و بلاغت و هنر ادبی، واژگان قرآن هم آوای هم است و از لحاظ مبادی تصوّری[1] مفاهیم الفاظ قرآن هم سوی یکدیگر است و از جهت مبادی تصدیقی[2] مقاصد آیات قرآن هم سان هم است و بالاخره از جنبه تفسیر ظاهر، مطالب قرآن مُفسِّر یکدیگر است، از جهت باطن نیز همه معارف قرآنی در همه مراحل باطنی آن هم سوی یکدیگر بوده، مُفَسّر یکدیگر است ...
