پابلو-نرودا

ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلتو مشهور به پابلو نرودا شاعر سرشناس اهل شیلی بود که یکی از برندگان جایزه نوبل ادبیات است. او در سال 1904 در شهر پارال و جنوب سانتیاگو به دنیا آمد. نرودا در سال 1973 بر اثر سرطان پروستات درگذشت. اشعار عاشقانه نرودا مشهور است.

برخی از مهم‌ترین آثار ادبیات جهان حاصل تخیل و ادراک نویسنده‌هایی است که یا شخصا زندگی در تبعید را انتخاب کردند و یا به اجبار دور از زدگاه‌شان دست به قلم بردند.

در سال 1381 به پیشنهاد انجمن قلم ایران و نیز تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز چهاردهم تیرماه به نام «روز قلم» به ثبت رسید تا ادای دینی باشد به صاحبان قلم و تلاشی که برای اعتلای فرهنگ و ادب ایران و جهان از خود نشان می‌دهند.

نتایج تحقیقات درباره مرگ یکی از مشهورترین شاعران جهان یعنی پابلو نرودا نشان می‌دهد وی از سرطان پروستات فوت نشده بلکه احتمالا عاملان رژیم دیکتاتوری پینوشه او را کشته‌اند.

محققانی که در سال‌های اخیر روی پرونده مرگ مشکوک «پابلو نرودا» ـ شاعر و دیپلمات شیلیایی ـ کار می‌کردند، اعلام کردند علت مرگ او سرطان نبوده است.

پابلو نرودا، شاعر افسانه ای شیلیایی، می گوید اگر دو گزینه پست ریاست جمهوری و اهدای جایزه نوبل را برای او روی میز بگذارند، بلند می شود و پشت میز دیگری می نشیند.

«پابلو نرودا» 44 سال پیش در چنین روزهایی درگذشت. به همین مناسبت گزارشی را که درباره خانه‌های محبوب این شاعر برنده نوبل منتشر شده، مرور می‌کنیم.

شعرهایی از «پابلو نرودا» که مدت‌ها گم شده بود، به زودی در یک کتاب منتشر می‌شود.

پابلو نرودا (١٩٧٣-١٩٠٤) به یک تعبیر نه شاعری اهل شیلی، نه شاعرِ آمریکای‌لاتین و نه شاعر «سرزمینی» معین، که شاعرِ زمین است.شعر او شعر زمین، طبیعت و ساکنان ساده آن است، چنان‌که خود می‌گوید: «نمی‌نویسم که اسیر کتاب‌ها شوم/ بلکه می‌خواهم اسیر ساکنان ساده خاک شوم».