کرباسچی

رئیس دولت اصلاحات و طیف اصلاح طلب از بانیان اصلی وضع موجود هستند.برجام،سلفی حقارت،مدیریت «نجفی» در شهرداری تهران،کمیته رفع حصر،بازار خودرو،بازار مسکن و...همگی از نتایج حضور اصلاح طلبان در قدرت است.

افشاگری ها و رفتارهای اخیر اصلاح طلبان از جمله استعفا، بیش از پیش ثابت کرد که حملات گسترده اصلاح طلبان علیه شورای نگهبان، صرفا پوششی برای دیده نشدن کارنامه خالی این طیف در مجلس و دولت بوده است.

اصرار اصلاح طلبان برای فرار از مسئولیت خود در دولت در حالی است که محمدرضا خاتمی سال 96 درباره اینکه چه تضمینی برای همراهی دولت دوم روحانی و اصلاح‌طلبان وجود دارد،گفته بود:تضمین این مسئله خود ما هستیم.

بی اعتنایی اصلاح طلبان به مطالبه اعلام لیست اموال، عجیب و غیرقابل تصور نبود، چه آنکه تاکنون هرگاه مطالبه شفافیت صورت گرفته است، اصلاح طلبان تمام قد به مخالفت با آن پرداخته اند.

فرمول FATF دقیقا مشابه فرمول برجام است. وعده های نسیه و عهدشکنی و طلبکاری و تغییر بهانه ها در مقابل اقدامات نقد ایران. همان مدلی که روحانی تکرار آن را دیوانگی خواند.

چگونه ممکن است آنان که معتقدند باید عده‌ای قربانی توسعه شوند، حال خود حامی آن قربانیان شوند؟ آیا این کولبران همان‌ها نیستند که با ایده‌های تعدیل اقتصادی قرار بود فدائیان راه توسعه شوند؟