هنگامی که جان رایل به آن پلکان سراشیبی که به یک راهروی زیرزمینی طولانی می‌رسید هدایت می‌شد، به اعصابی پولادین نیاز داشت. این استاد آمریکایی رشته انسان‌شناسی در اوایل دهه 1990 و با مسئولیت خود به دیدن آن به اصطلاح «زندان مدل» دورافتاده رفت؛ ندامتگاهی که زمانی بزرگترین زندان کوبا محسوب می‌شد.
