حداقل تا اواسط دهۀ 1340، خانواده‌های ایرانی در تهران و اصفهان و یزد و کرمان و سایر استان‌های ناسرد ایران، بدون کولر آبی و گازی زندگی می‌کردند. آن‌هایی که دستشان به دهنشان می‌رسید، پنکه‌سقفی یا پنکه‌های کوچکی داشتند که تولیدشان از دهۀ 1320 آغاز شده بود. باقی مردم ناچار بودند با بادبزن تا حدی از شر گرمای طاقت‌فرسای تابستان خلاص شوند.
