این نوشتار درپی بررسی این نکته است که آیا زبان قرآن، در جملا ت و گزاره های گوناگونی که آورده، زبان بیان عالم واقع است، با واقعیت ها مرتبط نبوده و تنها قصد تحریک احساسات را دارد و در نتیجه نمی توان بایدها را از آن نتیجه گرفت، یا آن که قصد توصیف و گرایش واقع و تحریک و انگیزش را، با هم دیگر، دارد.