موسی در غیاب خود هارون را به جانشینی تعیین کرده بود. هارون هم با نهایت دلسوزی به مسؤولیت خود قیام کرد و به راهبری و هدایت مردم پرداخت. گروهی که به موسی گرویده بودند از ایمان قوی و صبر و ثبات کامل برخوردار نبودند و پیوسته با بهانه گیری های خود، موسی و هارون را می آزردند.
