پیامد‌های منفی تنبیه بدنی که نباید از آن غافل شد

سرویس سبک زندگی فردا:  همه ما مواردی از تنبیه بدنی را تجربه یا مشاهده کرده‌ایم. این امر هرچند ناراحت کننده است، اما غیرمعمول نیست و بسیاری از والدین، معلمان و مربیان از آن استفاده می‌کنند. پایان دادن به تنبیه بدنی یک وظیفه اخلاقی است تا زمینه‌های رشد کودکان سالم و مستقل فراهم آید. به نقل از بانوی شهر شما را با تعریف تنبیه بدنی و پیامد‌های آن آشنا می‌سازیم.

تعریف تنبیه بدنی:

استفاده از نیروی جسمانی که باعث درد می‌شود (اما نه زخم)، و به عنوان وسیله‌ای برای برقراری و یا حفظ نظم و انضباط بکار می‌رود. این وسیله انضباطی بر ترس و تسلیم متکی است و ظرفیت کودک را برای رشد به عنوان یک فرد مستقل و مسئول، کاهش می‌دهد.

تنبیه بدنی یکی از روش‌های نادرست منضبط کردن کودکان است. استفاده از تنبیه بدنی در بسیاری از جوامع ریشه کهن دارد و نسل به نسل منتقل می‌شود. والدین برای تنبیه بدنی دلایلی را ذکر می‌کنند، اما این امر به هیج وجه توجیه کننده آن نیست. برخی از دلایل همچون:

والدین خواهان آموزش مناسب کودکان هستند.
والدین می‌خواهند رفتار‌های نادرست کودک را اصلاح کنند.‌
می‌خواهند تنش را کاهش می‌دهد.
از آنجا که آن‌ها منابع کافی برای مقابله با یک وضعیت ندارند یا راهبرد‌هایی برای دستیابی به آنچه که می‌خواهند ندارند، پس به تنبیه متوسل می‌شوند.
والدین نمی‌توانند احساسات خود را کنترل کنند.

پیامد‌های تنبیه بدنی:

تنبیه هم بر کودکان و هم بر والدین اثر می‌گذارد. اثر تنبیه بر کودکان شامل موارد ذیل می‌باشد:

عزت نفس را کاهش می‌دهد.
خود کنترلی تضعیف می‌شود و موجب ترویج انتظارات منفی از خود می‌شود.
به آن‌ها می‌آموزد که قربانی شوند. امروز ما می‌دانیم که تنبیه بدنی افراد را قوی و مستقل نمی‌کند؛ بلکه آن‌ها را بیشتر مستعد قربانی بودن می‌کند.
در فرایند یادگیری و رشد شناختی، عاطفی و رفتاری آن‌ها تاثیر نامطلوب می‌گذارد.
کاربرد استدلال را در کودکان از بین می‌برد. با جلوگیری از گفتگو و تفکر، ظرفیت درک ارتباط بین رفتار و عواقب آن‌ها را تضعیف می‌کند.
باعث می‌شود کودکان احساس تنهایی، ناراحتی و بی توجهی کنند.

دیدگاه منفی نسبت به دیگران و جامعه را ترویج می‌دهد و آنان دنیا را به عنوان یک مکان تهدید کننده درک می‌کنند.
مانع ایجاد ارتباط مناسب بین والدین و کودک می‌شود و به روابط عاطفی آن‌ها آسیب وارد می‌شود.
تنبیه باعث بروز خشم و تمایل به فرار از منزل می‌شود.

کودک بصورت غیر مستقیم خشونت را می‌آموزد و در نتیجه به اشتباه تصور می‌کنند که خشونت یک راه قابل قبول برای حل مشکلات است.

کودکان که تنبیه بدنی شده اند، در تعاملات اجتماعی با مشکل مواجه شوند.
این کودکان در حین آموزش درسی همکاری نمی‌کنند. آن‌ها تمایلی به یادگیری قوانین ندارند و یا آن‌ها را نقض می‌کنند.
این کودکان مکررا از آسیب‌های جسمی رنج می‌برند.

تاثیر تنبیه بدنی بر والدین:

ایجاد احساس گناه و اضطراب
بروز مکرر خشونت: استفاده از تنبیه بدنی احتمال این که والدین در آینده با فراوانی و شدت بیشتری و همچنین در سایر زمینه‌های دیگر رفتار تهاجمی را نشان دهند، افزایش می‌دهد.
کاهش تعامل والد- فرزند
به طور کلی، تنبیه بدنی روشی بی رویه، خطرناک و غیر قابل قبول است. جز نامطلوب‌ترین روش تغییر رفتار و در عین حال کم اثر‌ترین وسیله یادگیری و اصلاح رفتار می‌باشد.