ابوالحسن داودی نویسنده و کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، با اشاره به روند تغییرات سینمای کودک و نوجوان بعد از انقلاب اسلامی ایران گفت: بعد از انقلاب اسلامی ایران، سینمای کودک به عنوان یکى از اولین قالب‌هاى سینمایى آن دوره بسیار موفق بود و جایگزین خیلى از ژانرها مثل ملودرام‌ها، بخشى ازکمدى‌ها و فیلم‌هاى اجتماعى و خانوادگی شد.
داودی با اشاره به ویژگی های سینمای کودک در دهه های گذشته بیان کرد: ویژگى سینماى کودک در دهه های گذشته عملاً اکنون از بین رفته است. با این تفاسیر امروز کودکان تفریح‌های دیگری را برای خود برگزیده‌اند. از طرف دیگر سینمای امروز ما، روش‌های جذب‌کننده و به روزى که بتواند اطلاعات جدیدتر و بیشتری را به کودک بدهد، ندارد.
وی ادامه داد: متولیان سینمای کودک از دیرباز تاکنون همواره به دنبال ترویج یک نسخه و یک تعریف از سینمای کودک بوده‌اند و در سال‌های اخیر عملاً تکاپویی برای رشد و دگرگونى این جنس سینما براساس نیاز نسل امروز و دگرگونى هاى فرهنگى کودکان نداشته‌اند.
این فیلمساز همچنین بیان کرد: اساساً ما در فیلم‌های کودکمان ابتدا باید زمینه سرگرمی و جذب کنندگى را برای کودک، نوجوان و خانواده به وجود بیاوریم. متاسفانه هنوز وقتی می‌خواهیم از سینمای کودک حرف بزنیم، به 30 سال پیش باز می‌گردیم و فکر می‌کنیم باید کاملاً این سینما را از بقیه ژانرها و بخصوص سینمای خانواده جدایش کنیم .
وی با اشاره به ضرورت های سینمای کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: برخی از تولیدکنندگان این سینما تصور می‌کنند اگر بخواهند برای بچه‌ها فیلم بسازند، چون مخاطبانشان کودک‌اند پس رعایت استانداردهای حرفه‌اى روز لزومى ندارد و باید صرفاً کودکانه حرف بزنند. برخلاف تصور این دوستان که معتقدند، کودکان بسیاری از مسائل را نمی‌فهمند این مخاطبان غالب مسائل را به خوبی متوجه می‌شوند و باید سعی کرد فیلمی با استانداردهاى بالا و جذابیت مضاعف و همه‌فهم برایشان ساخت.
