بررسی و نقد فیلم Burning

دو دوست دوران کودکی که در یک مزرعه‌ی روستایی در خارج سئول بزرگ شده‌اند، به‌طور اتفاقی یکدیگر را ملاقات می‌کنند. آن‌ها سال‌هاست که همدیگر را ندیده‌اند و باهم بیرون می‌روند و یاد خاطرات گذشته را زنده می‌کنند. زن جوان در دانشگاه در رشته‌ی پانتومیم تحصیل کرده و کمی از چیزهایی که یاد گرفته است را به نمایش می‌گذارد. او خوردن یک نارنگی را پانتومیم بازی می‌کند و می‌توانید قسم بخورید که نارنگی را واقعاً در دستان او می‌بینید. دوستش از اجرای او فوق‌العاده شگفت‌زده می‌شود. زن جوان به دوستش می‌گوید که هر وقت عطش چیزی را داشته باشد می‌تواند آن را این‌طوری برای خود خلق کند.

همچنین بخوانید:
جدیدترین فیلم لی چانگ دونگ، Burning در کن پرحرارت و درخشان ظاهر شد

هرکسی در «سوختن» Burning، فیلم جدید استاد کره‌ای لی چانگ-دونگ Lee Chang-dong، عطش چیزی را دارد. اینکه این عطش بیان‌گر چه چیزی است و بر اهمیت چه چیزی تأکید دارد، موردبحث و بررسی است. حتی خود این بحث و بررسی هم خطرناک‌تر از آن است که در موردش بتواند بلند و آشکارا صحبت کرد، چون ماهیت وضعیت موجود را زیر سؤال می‌برد. «سوختن» Burning که با برداشتی آزاد از داستان کوتاه هاروکی موراکامی Haruki Murakami به نام «سوختن انبار کاه» Barn Burning ساخته شده است، اولین فیلم لی Lee پس از هشت سال محسوب می‌شود. این فیلم نگاهی بی‌پرده و صریح و تکاملی به دنیا دارد. در آن قوی‌تر‌ها زنده می‌مانند و این موضوع گاهی به خشن‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن به نمایش در می‌آید.

داستان حول سه شخصیت اصلی آن به طرز هوشمندانه‌ای می‌چرخد، آن‌ها با آرزو، بی‌اعتمادی و نیاز به همدیگر نگاه می‌کنند و در هیچ زمانی از ادراکات خود کاملاً مطمئن نیستند. ماجراجویی لی Lee در این فیلم عمق و فضای زیادی دارد. «سوختن» Burning یک فیلم عالی، مسحورکننده، هیجان‌انگیز و عجیب است.

جانگسو Jongsu (با بازی آه-این یو Ah-in Yoo)، مرد جوانی که مجذوب پانتومیم شده است، آرزوی این را دارد که یک نویسنده شود. نویسنده‌ی محبوب او فاکنر Faulkner است، چراکه — به گفته‌ی او — هر وقت داستانی از فاکنر Faulkner را می‌خواند انگار داستان خود اوست. این برای مخاطب قابل درک است چون مدتی طول می‌کشد تا شکل کلی زندگی جانگسو Jongsu را درک کنیم که پر است از روابط عجیب‌وغریب، شخصیت‌های ازدست‌رفته و جاهای خالی. پدر او به خاطر حمله به یک کشاورز دیگر، در گیرودارهای حقوقی است که البته جزئیات آن نامعلوم باقی می‌ماند. مادر او وقتی‌که کودک بود خانواده‌اش را ترک کرده بود. وقتی با هائمی Haemi (با بازی جانگ-سئو جون Jong-seo Jun)، دختری که با او بزرگ شده است، ملاقات می‌کند او را در حالی می‌بیند که بیرون یک مغازه‌ می‌رقصد و بلیت‌های بخت‌آزمایی می‌فروشد. جانگسو تقریباً او را نمی‌شناسد و پیش از آن‌که بداند چه اتفاقی افتاده است، هائمی Haemi با لبخند به او می‌گوید: “عمل جراحی پلاستیک “. او قبول می‌کند که از گربه‌ی هائمی در زمانی که او به آفریقا سفر می‌کند مراقبت کند. او بین سئول و مزرعه‌ی خانوادگی‌شان رفت‌وآمد می‌کند و درحالی‌که برای گاوها علوفه می‌برد و یا برای گربه‌ی هائمی غذا می‌گذارد به او فکر می‌کند و مشتاقانه منتظر بازگشتش است. گربه‌ی هائمی هیچ‌گاه در فیلم نشان داده نمی‌شود و مقاومت درباره‌ی این فکر که اصلاً گربه‌ای وجود دارد یا نه غیرممکن است؛ اما به چه دلیلی این کار را باید بکند؟
سروصدای مزاحم بسیار زیادی در «سوختن» Burning وجود دارد، از صدای ترافیک و زنگ تلفن و موسیقی خیابانی گرفته تا رهبر کره‌ی شمالی که پروپاگندای خود را به تمام نقاطی که می‌تواند پخش می‌کند و ترامپ در تلویزیون گوشه‌ی اتاق. برای مخاطب بسیار دشوار است که افکار خود را منسجم نگه دارد.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی Sheila O’Malley در وب‌سایت RogerEbert است.حال به بررسی نظر سایر منقدین می‌پردازیم:
جو مورگنسترن Joe Morgenstern ؛ وال استریت ژورنال Wall Street Journal
تمام فیلم حال و هوایی جادویی دارد و چیزهایی نامرئی، نامفهوم و غیرقابل وصف را به نمایش می‌گذارد بدون آن‌که نامی از آن‌ها ببرد. این فیلم داستانی گیرا و جذاب در مورد وابستگی را به‌گونه‌ای روایت می‌کند که نیازی به توصیفات متعارف در سایر فیلم‌ها ندارد.
لیام لیسی Liam Lacey ؛ اورجینال سین Original-Cin
«سوختن» Burning که به نظر می‌رسد به‌احتمال قطع به‌یقین در بسیاری از لیست‌های ده فیلم برتر سروکله‌اش پیدا شود، یک فیلم ژانر وحشت غیرمتعارف و ترکیبی دراماتیک از ابهام و عصبی بودن است، به‌طوری‌که تمام این احساسات را به مخاطب منتقل می‌کند. پشت پرده‌ی انگیزه‌های سه شخصیت اصلی فیلم، برداشت‌های ظریفی درباره‌ی طبقه‌ی اجتماعی، جوانی، تنهایی و آدم‌های یک‌بارمصرف در جامعه‌ی کنونی کره‌ی جنوبی وجود دارد.مانولا دارگیس Manohla Dargis ؛ نیویورک‌تایمز The New York Times
درحالی‌که تک‌تک رویداد‌ها روایت را گستره‌ی بیشتری می‌بخشند — و قطعات پازل تصویر بزرگ، ازجمله روابط عاشقانه، طبقات اجتماعی و مردم دور از هم را کنار یکدیگر قرار می‌دهد — لزوماً توصیف نمی‌کنند که چه اتفاقاتی درحال‌وقوع است و سؤالات بنیادینی که در طول این فیلم جذاب و خوش‌ساخت در ذهن مخاطب شعله می‌کشد را پاسخ نمی‌دهند.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.