فرادیدl کتاب نعمت‌نامه ناصرشاهی، برای سلطان غیاث‌الدین خلجی (سلطنت 1٥00-1٤٦9) که پادشاه مالوا بوده نوشته شده و پسرش ناصرالدین شاه (سلطنت 1٥10 – 1٥00) آن را کامل کرده است.
به احتمال بسیار زیاد، بخش اول اثر، دست کم در نیمه دوم حکومت غیاث‌الدین شاه نوشته شده، و بخش دوم احتمالاً بعد از به قدرت رسیدن پسرش در سال 1٥00، تألیف شده است. پنجاه تصویری که در کتاب آمده تلفیقی از مکتب نقاشی شیراز «ترکمن» (رایج در نیمه دوم قرن پانزدهم) و سبک پیشروی هندی را به نمایش می‌گذارد، این گرایش به ویژه در استفاده از رنگ‌ها و شیوه پوشاک و معماری مشهود است.
در تصویر با خطی خوانا و زیبا دستور پختن سمبوسه آمده است:
«سنبوسه غیاث شاهی. قیمه خوب پخته با هم‌چندِ آن پیازِ قیمه کرده و زنجبیلِ خردکرده ربع آن، و نیم تولچه سیرِ آس کرده، همه یکجا بیامیزد؛ و زعفران سه تولچه در گلاب آس کرده، با قیمه بیامیزد، و از میان شوربا بادنجان بیرون آرند و با قیمه یکجا کرده، در سنبوسه پر کنند، در میان روغن برشته سازند، خواه که از نان تنک خشکه باشد یا از نان میده یا از خمیر خام، هرسه جنس سنبوسه بپزد، لذیذ باشد.»
نمونه‌ای دیگر از دستورهای غذایی نعمت‌نامه ناصرشاهی
در این اثر نیز می‌توان دستور غذاها، شربت‌ها و شیرینی‌ها را خواند. این کتاب به شعر است و در سال 970 قمری نوشته شده است. این کتاب را اولین بار میرزا حبیب اصفهانی از روی نسخه خطی موجود در کتابخانه برتانیا در استانبول چاپ کرد. نمونه‌ای از یک صفحه آن را که در کتابخانه ملک موجود است می‌آوریم.
