رئیس سابق سازمان نظام پزشکی با اشاره به اینکه در گذشته کتباً تقاضای بازنشستگی کرده بودم که این بار استجابت شد، گفت: بازنشستگی را افتخار واقعی می‌دانم.
به گزارش به نقل از فارس، ایرج فاضل در مراسم تجلیل بیش از 4 دهه تلاش ماندگار خودش در حوزه سلامت و ارتقاء دانش پزشکی که در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد، اظهارداشت: بنده از گذشته و چند رئیس سابق دانشگاه علوم پزشکی کتباً تقاضای بازنشستگی کرده بودم که این‌بار استجابت شد و به نظرم کار درستی بود.
وی افزود: بازنشستگی را افتخار واقعی می‌دانم و ممنونم از همکارانی که امکاناتش را فراهم کردند، بنده در آستانه 80 سالگی هستم، نیمه اول عمرم را طلبگی کردم و در نیمه دوم زندگی مشغول طلبگی و کار بوده‌ام.
رئیس سابق سازمان نظام پزشکی تأکید کرد: این شعار نیست که من عاشق ایرانم، سال‌ها خارج از کشور بودم و در آن زمان حسرت قدم زدن در کوچه‌های مملکت خود را داشتم، زندگی در ایران با همه شرایطی که دارد سعادت و افتخار است.البته من از وضعیت کشور راضی نیستم چون می‌توانست خیلی بهتر باشد، چرا که ظرفیت‌ها بسیار بود.
رئیس سابق سازمان نظام پزشکی یادآور شد: دوران دانشجویی من دوران خوبی بود و با دکتر مرندی همکلاس بودیم، تا دلمان می‌خواست شعار و تظاهرات انجام دادیم و دانشگاه پر از امید به آینده، هیجان و کار بود.
وی گفت:پس از دوران دانشجویی سرباز بودم و رفتم به یکی از محروم‌ترین نقاط ایران، سپاه بهداشت کار خوبی بود و به جای پادگان به مناطقی خدمت می‌کردیم که کشتار سیاه‌سرفه و دیفتری عجیب بود و با واکسیناسیون می‌توانستیم این مشکل را حل کنیم.
رئیس سابق سازمان نظام پزشکی خاطرنشان کرد: پس از دوران خدمت برای تخصص به کشور آمریکا رفتم و آنجا با تفاوت عظیم دو کشور مواجه شدم. پس از گرفتن تخصص برای وزیر بهداری آن زمان نامه نوشتم و طی دو هفته پاسخ دادند که به کشور بیا البته امکانات اینجا چندان نبود.
وی گفت: قبل از انقلاب فکر می‌کردم برای همیشه از کشور رفته‌ام ولی بعد از انقلاب ادامه دادن در آمریکا ممکن نبود. به همسرم گفتم اگر در آمریکا بمانم 6 ماه بیشتر زنده نخواهم ماند بنابراین به ایران آمده و پس از آن نیز تا امروز خانواده‌ام به کشور آمده‌اند، پس از آن بسیاری از موضوعات از جمله پیوند عضو راه افتاد.
فاضل گفت: آن زمان وضعیت کشور با جنگ همراه بود و تحریم‌ها طوری اثر گذاشته بود که حتی دیالیز و همه قسمت‌های آن را باید از خارج کشور تهیه می‌کردیم، برخی بیماران گروه گروه فوت می‌کردند و فکر پیوند در زمان جنگ برای برخی اقدام لوکس و نابجا بود ولی به نظرم چاره‌ای غیر از این نبود.
وی بیان داشت: در بیمارستان مصطفی خمینی و طالقانی کار پیوند آغاز شد و امروز بی‌نیاز از پیوند هستیم و تمام این اقدامات با کمک همکاران ما انجام گرفت. امروز خیلی سربلند نیستم ولی از گذشته خود نیز شرمنده نبوده و برای کشور آرزوی موفقیت دارم.
وی افزود: وضعیت کشور و مردم می‌تواند پیشرفته باشد و شرایط اکنون به صورتی نیست که نتوانیم مسائل را حل کنیم و باید از حالت نگرانی فردا در بیاییم. من نگرانم از جوانانی که کشور را ترک کرده و مغزهایی که از ایران می‌روند. باید این قضیه برعکس باشد و مثل گذشته که من جذب کشور شدم جوانان نیز بازگردند.
