زمین نخستین کاشانه بشر بوده، آن را دوست بداریم

به گزارش خبرنگار حوزه محیط زیست گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان ؛ روز زمین، روزی برای افزایش آگاهی و قدردانی نسبت به محیط زیست کره زمین است. این روز دو بار در سال، یک بار در طول فصل بهار در نیمکره شمالی (21 مارچ) و در طول فصل پاییز در نیمکره جنوبی (که فصل بهار آن نیمکره محسوب می شود) برگزار می‌شود.

 

سازمان ملل متحد نیز هر سال در اعتدال بهاری، این روز را جشن می‌گیرد. این رسمی بود که توسط فعال صلح یعنی جان مک‌کانل در سال 1969 در اجلاس یونسکو معرفی شد و توسط سناتور آمریکایی گیلورد نلسون به عنوان یک جلسه آموزشی در مورد محیط زیست بنیان گذاشته شد. در خیلی از کشورها روز 22 آوریل همزمان با دوم اردیبهشت روز زمین است و جوامع بسیاری نیز هفته  زمین را با آغاز روز زمین جشن می‌گیرند و تمام هفته را به فعالیت های زیست محیطی اختصاص می‌دهند. شعار امسال این روز" با هم به سوی زمین پاک" و محوریت آن ساماندهی پسماندهای شهری است.

 

هدف از این مراسم‌آگاهی‌ رسانی و ارزش گذاردن به زمین، این مادر هستی است و همچنین پاک نگهداشتن زمین از آلودگی و پاکسازی آن از آلاینده‌هاست و آنچه در این روز بر جهانیان واجب است کم کردن حتی ذره ای از آلودگی خود بر این زمین بوده، ولی شاید ایرانیان در برابر این روز، مسئولیتی بس بیشتر از سایر ملت‌ها داشته باشند و آن به سبب پیشینه و پشتوانه بزرگی به نام فرهنگ ایرانی است که در جای جای آن احترام به زمین و پدیده‌های طبیعی را مشاهده می‌کنیم، قرن‌ها پیش ایرانیان باستان نه تنها به معنی واقعی پاسداری از زمین را تجربه می‌کردند بلکه روزی را نیز به نام روز زمین جشن می‌گرفته‌اند و امروز جهانیان به این نکته رسیده‌اند که اگر می‌خواهند فرزندانشان نیز از نعمت زندگی در زمین برخوردار باشند باید اندکی با زمین مهربان تر باشند.

 

 

نعمت ها و مواهب خدادادی کم نیستند و همگی آنها به عنوان میراث جاودانه زمین به همه انسان ها تعلق دارند. وقتی معتقد به این باشیم که محیط زیست، سبزی درختان، پاکی آسمان، سکوت عمیق کوهستان و شرشر دعاگونه جویبار، همه و همه از لطف بی نهایت خدا سرچشمه می گیرد، آن گاه فطرت و وجدان ما، به ما اجازه نمی دهد که آن را آلوده کنیم و با (کفران نعمت)، این مواهب الهی را به نابودی بکشانیم. 

 

وقتی محیط زندگی نه هوای سالم، نه غذا، نه آب داشته باشد، انسان ها دست به مهاجرت می زنند و این روند تخریب طبیعت، نو به نو، تکرار می شود. بلایای طبیعی، خشک سالی، قحطی و جنگ های پی در پی، به وقوع می پیوندند و سالانه بیش از شصت هزار نفر، در این بحران ها تسلیم مرگ می شوند. 

 

آری، طبیعت، ترور شده است و اگر روزگار به همین منوال، بگردد، با قتل عامی باورنکردنی روبه رو خواهیم شد، قتل عامی که تنها حامل یک پیام است: از ماست که بر ماست!

 

 

زباله ها، تهدیدهایی هستند که می توانند به فرصت تبدیل شوند. با تفکیک زباله ها در منزل، به فرآیند بازیافت مواد کمک کنیم.

زباله هایی که تولید می شوند، تازه اول یک راه طولانی قرار گرفته اند؛ چرخه ای که از زباله های به ظاهر بی مصرف و بدبو، مصارفی نو و به صرفه ایجاد می کند. اما برای آنکه به این هدف، نزدیک و نزدیک تر شویم ـ اگرچه انجام یافتن این چرخه، برعهده مشاغل خاصی است - باز هم اهمیت خانواده، در پله اول معلوم می شود، زیرا تفکیک زباله امری مهم و ضروری در جهت بازیافت مواد به شمار می رود و زباله ها، چون در خانه به صورت جدا از هم تولید می شوند، بهتر و شایسته تر آن است که از همان آشپزخانه، زباله ها تفکیک و مجزا بسته بندی شوند. 

 

وظیفه سازمان بازیافت و تبدیل مواد، مدیریت اجرایی پس مانده های جامد و نیز ایجاد سیستم های مؤثر تفکیک، جمع آوری، حمل و نقل، پردازش و دفع مواد و دفن آنها است. اگر گفته شود که همه اعضا در واحدهایشان کار را شایسته انجام دهند، فرآیند بازیافت، موفق عمل خواهد کرد و با تولید کمپوست و کود گرانوله، افزون بر حفظ محیط زیست و پیش گیری از انتشار آلودگی ها در سطح شهر و محیط، به کشاورزی و تولید مواد غذایی در زراعت کمک خواهد کرد.

 

فیلسوفی نایب رئیس اتحادیه صنایع بازیافت ایران با بیان اینکه شهروندان ایرانی روزانه 50 کیلوگرم زباله تولید می کنند، عنوان کرد: متاسفانه از این میزان تولید زباله در کشور فقط 5 درصد آن بازیافت و به چرخه باز می گردد.

 

وی با اشاره به کم کاری های سازمان محیط زیست در این راستا اظهار داشت: بی توجه بودن و نظارت نکردن سازمان محیط زیست کشور 70 درصد از صنایع بازیافت کشور در تعطیلی به سر می برند.

 

فیلسوفی با بیان اینکه هم اکنون نبض بازار در دست دوره گردها و زباله جمع کن ها است، گفت: صنایع بازیافت کشور مجبورند که مواد اولیه خود را از این افراد خریداری کنند.

 

نایب رئیس اتحادیه صنایع بازیافت ایران با اشاره به اینکه حدود 4 سال است که نظارتی از سوی سازمان محیط زیست صورت نگرفته، افزود: تا کنون مکاتبات زیادی در این راستا صورت گرفته اما تا کنون پاسخ دریافت نکرده ایم.

 

*اجرای برنامه های همگانی برای پاک سازی محیط های عمومی

 

*نصب سطل های زباله در معابر عمومی، کوچه ها وغیره به اندازه کافی

 

*ایجاد مسابقه های پاکیزگی محیط در شهرها و محله های گوناگون

 

*تبدیل زمین های بدون استفاده شهری و یا در حاشیه شهرها به بوستان ها و تفریحگاه ها

 

*تغییر کاربری زمین های بدون بهره برداری شهری، برای پرهیز از تبدیل آن به محلی برای زباله

 

*ایجاد پلیس یا نیروی ویژه مبارزه با آلودگی زمین

 

*ایجاد قوانین مناسب برای مبارزه با آلودگی زمین از طرف دولت ها و مسئولان

یادمان باشد اگر قرار است کره زمین کماکان منزل ما باشد، باید هرچه در توان داریم، انجام دهیم تا اطمینان حاصل کنیم که منزل امنی برای نسل‌های آینده‌ باشد، همانطور که برای ما بوده است.