به گزارش ایسنا، این سریعترین پهلوگیری تاریخ پرواز به ایستگاه فضایی بین‌المللی بود که تنها 3 ساعت و 21 یک دقیقه طول کشید. تجربه موفق این پرواز، فرصت جدیدی را برای برنامه‌های فضایی در جهت صرفه‌جویی در مصرف سوخت و زمان در پروازهای مداری فراهم می‌کند. سفینه‌های قبلی زمان‌های طولانی‌تری در راه بودند و حتی در اوایل کار این مدت گاهی 48 ساعت طول می‌کشید تا خود را به ایستگاه برسانند. تا قبل از این سفینه، رکورد طی مسیر پس از پرتاب با 3 ساعت و 40 دقیقه به پروگرس ام.اس -9 تعلق داشت.
ناو باربری بدون سرنشین پروگرس ام.اس -11 محموله‌ای 2.5 تنی از جمله حدود 1.4 تن مواد خشک، 900 کیلوگرم سوخت، 420 کیلوگرم آب، همچنین 47 کیلوگرم هوای فشرده و اکسیژن را به ایستگاه فضایی بین‌المللی رساند. گرچه حمل محموله‌های مختلف به ایستگاه‌های مداری، وظیفه این سفینه بدون سرنشین بشمار می‌رود، اما این بار پروگرس مجموعه‌ای از وسایل و تجهیزات را به ایستگاه فضایی بین‌المللی برد که متفاوت از بارهای دیگر بود.
در این مجموعه می‌توان به وسایلی در زمینه بیوتکنولوژی از جمله وسایل مربوط به آزمایش‌های فضایی در زمینه بیوفیلم (Biofilm) (اجتماعی از سلول‌های میکروارگانیسمی که به یک سطح متصل شده‌اند و توسط مواد پلیمری خارج سلولی پوشیده شده‌اند) و بلورساز (Crystallizer) را می‌توان نام برد.
فضانوردان همچنین برای انجام آزمایشی تحت عنوان "ریاسکا" (در زبان روسی جلبک آبی)، یک سیستم برای کشت گیاهان آبزی دریافت کردند که به لامپ‌های ال.ای.دی مجهز است و از آن انتظار می‌رود ویژگی‌های رشد گیاهان را در شرایط گرانشی ناچیز تحت درجه نوری متفاوت نشان دهد. طبق برنامه پیش‌بینی شده، فضانوردان باید روزانه یک بار از آن عکس بگیرند. قرار است از این تصاویر برای تهیه مواد آموزشی زیست‌شناسی موسسات آموزش عالی و متوسط بهره‌برداری شود. این آزمایش‌ها تحت برنامه‌ای علمی آموزشی انجام می‌شود که توسط گروهی از دانشجویان دانشگاه مسکو طراحی شده‌اند.
