به گزارش ایسنا، در بخشی از این بیانیه آمده است: چهاردهم تیر هر سال با موجی از تبریک‌ها و تهنیت‌های زبانی به اهل قلم از راه می‌رسد و می‌رود تا سال بعد. اما در این میان درد اهل قلم سال‌هاست که شانه به شانه این تعریف‌ها و تعارف‌ها همچنان برقرار است و نه تنها کاهش پیدا نکرده، بلکه سال به سال بیشتر هم شده است. آیا وقت آن نرسیده که به جای این شیرین‌زبانی‌ها که هرگز دردی -حتی ظاهری- از کسی دوا نکرده، آستینی بالا زده شود و برای درمان این دردها کاری صورت پذیرد؟
این بیانیه با اشاره به وضعیت نامناسب مطبوعات -به طور اعم و مطبوعاتِ تخصصی به طور اخص-، افزوده است: بازار نقد و تفحص منصفانۀ آثار ادبی کساد شده و برخی فرصت‌طلبان بی‌هنر در فضای مجازی عرصۀ حقیقی را ربودهاند و دامنۀ فعالیت نویسندگان که به واقع سلسله اعصاب هشیار جامعه هستند، محدود و تنگ شده چه جای تبریک؟!
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: به جای تبریک روز قلم هر کدام از ما در هر مقام و مرتبه‌ای که هستیم بیندیشیم سهم و نقش ما در این میانه چیست؟ تبریک و پاسداشت نمی‌خواهیم: باید بند از دست و پای اهل قلم برداشته شود، نبودها و کمبودها در قوانین مربوط به حق مالکیت فکری داغی است که سال‌ها بر دل اهل قلم قرار دارد، به این مهم کمر همت بسته و دکان‌های رانت و سودجویی و خودی و ناخودی کردن‌ها تخته شود تا در رقابتی سالم قدرتِ قلم تعیین کننده باشد نه قلمِ قدرت.
به امید آن که چهاردهم تیر سال آینده و سال‌های بعد قلم را در جایگاه واقعی‌اش ببینیم و بتوانیم روزش را تبریک بگوییم اما اینک و اینجا چه جای تبریک.
