مراحل بروز اعتیاد به اینترنت
مرحله اول: جذب و مشغول شدن با اینترنت: فرد به یک رایانه دارای مودم یا شبکه اینترنتی دست می‌یابد، راجع به اینترنت اطلاعاتی کسب می‌کند، شروع به بررسی و گردش در آن می‌کند، یکی دو موضوع نظرش را جلب می‌کند، کم‌کم شروع به استفاده مرتب از اینترنت می‌کند، عضو اتاق‌‌های گفت‌وگو یا گروه‌های اینترنتی شده و برای خود دارای هویت مستقل اینترنتی می‌شود. در این زمان او گرفتار شبکه اینترنت شده است.
مرحله دوم: جانشین‌سازی: آن‌چنان عمیق به جامعه اینترنتی وصل می‌شود که جای آن چیزهایی را که در زندگی واقعی ندارد یا نمی‌تواند پیدا کند، پر می‌کند.
مرحله سوم: راه رهایی و پناه بردن: فرد بیشتر و بیشتر به جامعه اینترنتی (اتاق گفت‌وگو، گروه‌های اینترنتی) رجوع می‌کند و زمان‌های بیشتری را روی خط می‌باشد. وقتی به اینترنت متصل است، آرام بوده و احساس خوبی دارد. او از اینترنت برای برطرف کردن احساس‌های منفی خود و گریز از زندگی واقعی استفاده می‌کند.
تشخیص
1- اشتغال ذهنی با اینترنت (اشتغال ذهنی راجع به فعالیت‌های اینترنتی قبلی یا فعالیت‌هایی که بعداً می‌خواهد انجام دهد) 2 ـ با گذشت روزها، نیاز به زمان‌های طولانی و طولانی‌تری برای اتصال به اینترنت دارد تا احساس رضایت کند. 3 ـ سابقه وجود تلاش‌های ناموفق برای کنترل و قطع استفاده وسواس‌گونه از اینترنت 4 ـ احساس بی‌قراری، دمدمی مزاج بودن، افسردگی و تحریک‌پذیری در زمانی‌که می‌خواهد از اینترنت جدا شود. 5 ـ به‌طور مکرر، بیش از زمان از پیش تصمیم گرفته شده قبلی، به اینترنت وصل بوده و به وب‌گردی می‌پردازد.
علائم و عوارض
علائم و عوارض اعتیاد به اینترنت بسیار متنوع و گسترده است. شایع‌ترین نشانه‌ها شامل: خستگی، بی‌خوابی، اختلال در تغذیه، افت عملکرد تحصیلی و شغلی، اضطراب، دوره‌هایی از افسردگی، گوشه‌نشینی، عدم ارتباط با خانواده و دوستان و آشنایان، کاهش ارتباطات اجتماعی، مشکلات اقتصادی (بیکاری، هزینه‌های اینترنت و احتمالاً قماربازی، و خریدهای اینترنتی وسواس‌گونه) و به‌طور کلی اختلال عملکرد فردی، خانوادگی و اجتماعی هستند. در کودکان و نوجوانان، وجود این علائم به عنوان علائم هشدار دهنده مطرح می‌گردد که شامل خستگی زیاد، مشکلات تحصیلی، کاهش علاقه به دیگر سرگرمی‌ها، دوری از دوستان، و سرکشی می‌شود.
پیشگیری و درمان
به خاطر اینکه اعتیاد به اینترنت یک پدیده نسبتاً جدید می‌باشد، تاکنون تحقیقات گسترده‌ای روی اثربخشی روش‌های درمانی صورت نگرفته است. آنچه مسلم است، اینکه عدم ارتباط با اینترنت را نمی‌توان مطرح نمود، زیرا با توجه به وابستگی روزافزون جامعه به رایانه و اینترنت در زمینه تجارت، آموزش، سرگرمی‌ها، و دسترسی به اطلاعات و نیز ارتباطات بین فردی، عدم استفاده از اینترنت تقریباً غیرممکن می‌باشد. هدف اصلی در انواع روش‌های درمانی، آموزش چگونگی استفاده صحیح و کنترل‌شده از اینترنت و رایانه است. در درمان اعتیاد به اینترنت و سایر فناوری های مجازی از روش‌های درمانی غیردارویی و دارویی استفاده می‌گردد.
برای خواندن بخش اول- اعتیاد به اینترنت- اینجا کلیک کنید.
