جراحی دوباره بینی (۲)

نکات مهم

دست‌‌کم یک سال زمان لازم است تا بتوان جراحی دوباره بینی را انجام داد و دست زدن به بینی زودتر از زمان مذکور ممکن است مشکلات بینی را تشدید کند. برای اشکالات جزئی بهتر است حتی الامکان از جراحی دوباره امتناع کرد؛ زیرا خطر جراحی دوباره بیشتر از جراحی اول و احتمال روندهای غیرقابل پیش بینی نیز  بیشتر است. جراحی دوباره بر روی بینی که به روش‌های برداشت بافتی عمل شده بسیار مشکل‌تر از عمل اول است.

زمان این جراحی‌ها و بیهوشی آنها‌ها طولانی تر است و جراح باید تمام تمهیدات لازم جهت حصول حداکثر نتیجه را به کار گیرد. در تمام این بیماران ارزیابی‌های بسیار دقیق تشخیصی، شامل انجام روش‌های تصویربرداری، اندوسکوپی تشخیصی بینی و آزمون‌های بررسی راه هوایی بینی ضروری است.

صرف زمان کافی جهت اقدامات تشخیصی، احتمال رسیدن به نتیجه مطلوب را بیشتر می‌کند. باید در مورد امکان برش در قسمت‌های مختلف بدن مثل گوش، سر و قفسه سینه برای برداشتن پیوند به بیمار توضیح داده شود. در مورد معضل جراحی‌های دوباره، پیشگیری همیشه بهتر از درمان است. عمل جراحی پلاستیک بینی، عملی نیست که فوری در مورد آن تصمیم گیری شود. فقط یک بار امکان دارد این عمل خوب انجام شود؛ بنابراین بیماران باید با بررسی‌های دقیق و تحقیق لازم و صرف وقت در مورد انتخاب جراح، احتمال عمل جراحی دوباره را به کمترین مقدار ممکن برسانند.

دلایل عمل مجدد بینی

به طور کلی بیمارانی که برای جراحی دوباره بینی مراجعه می‌کنند، سه دسته‌اند:

دسته اول بیمارانی که به خاطر مشکل تنفس از راه بینی، مانند چسبندگی‌های داخل بینی یا تنگ شدن بیش از اندازه سوراخ‌های بینی مراجعه می‌کنند. دسته دوم بیمارانی که به خاطر مشکلات در ظاهر بینی مراجعه می‌کنند و این مشکلات در بیشتر مواقع، از برداشتن بیش از اندازه بافت‌های بینی ناشی می‌شوند؛ مانند کوچک شدن بیش از اندازه بینی که با دیگر اجزای صورت هماهنگی ندارد.

دسته سوم بیمارانی که هم مشکل تنفس از راه بینی و هم ظاهر غیرطبیعی بینی را با هم دارند. متاسفانه بیشتر مراجعه کنندگان در این دسته قرار دارند و این موضوع رابطه تنگاتنگ عملکرد سالم بینی با فرم طبیعی آن را نشان می‌دهد. از هرکدام از دو دسته اول مراجعین جراحی دوباره بینی، یک نمونه رایج آنها را مورد بحث قرار می‌دهیم.

جراحی مجدد نوک بینی

یکی از پیچیده‌ترین قسمت‌های جراحی مجدد بینی را جراحی نوک بینی تشکیل می‌دهد. نوک بینی ساختمان پیچیده‌ای مرکب از پوست، بافت همبندی، عضلات و داربست غضروفی دارد. نسبت و میزان این بافت‌ها در افراد مختلف، فرق می‌کند و هر فرد، ساختمان ویژه ای در نوک بینی خود دارد. 

بسیاری از جراحی‌های قبلی که به روش‌های قدیمی برداشت بافت‌ها انجام می‌شده‌اند، ارتباطات طبیعی این بافت‌هارا بر هم زده و بافت اسکار و فیبروز جایگزین بافت سالم بینی شده است. تغییرات ساختاری شدید ناشی از جراحی‌های قبلی و همچنین پیچیدگی فرآیند التیام بافت‌های نرم نوک بینی، طی گذشت زمان، جراحی مجدد نوک بینی را به یکی از پر مشکل ترین قسمت‌های جراحی پلاستیک بینی تبدیل کرده است. جهت باریک کردن نوک بینی، در روش‌های سنتی قسمت‌هایی از غضروف نوک بینی را بر می‌داشتند تا حجم نوک بینی کاهش یابد.

در روش‌های جدید، نوک بینی را می‌توان با نزدیک کردن بافت‌ها به یکدیگر و بدون برداشتن حتی یک میلیمتر از بافت اصلاح نمود. در هر صورت، حین جراحی پلاستیک بینی، جراح باید دقت زیادی به خرج ‌دهد تا این داربست غضروفی که وظیفه حمایت و نگهداری را بر عهده دارد، تضعیف نشود. بیش از اندازه برداشتن این غضروف‌ها در جراحی، منجر به تورفتگی بیش از حد نوک بینی و ایجاد چاله‌های عمیق در دوطرف نوک بینی می‌شود.

اگر میزان برداشتن بافت باز هم بیشتر باشد، سبب افتادگی پره‌های بینی و بسته شدن سوراخ‌های بینی در هنگام عمل دم خواهد شد. از طرفی، برداشتن بیش ازاندازه این بافت‌ها، موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و نمای بینی خوکی شکل می‌شود. در صورت بروز چنین مشکلاتی، گذشته از ظاهر نامتناسب بینی، در اکثر موارد تنفس از راه بینی نیز دچار اختلا ل می‌گردد.

عمل جراحی برای اصلاح اشکالات پیش آمده ناشی از عمل‌های جراحی پیشین، به‌مراتب دشوارتر از عمل جراحی بار نخست است، چراکه برداشتن بافت آسان‌تر از افزودن بافت است؛ آن هم در بینی‌ای که پیش از این یک بار بافت‌های آن را برداشته‌اند. در بسیاری موارد لازم است برای جبران بافت‌های ازدست رفته، از مناطق دیگر پیوندهای غضروفی تهیه شود. حتی با انجام بهترین جراحی‌های ترمیمی ‌معمولاً مشکلات ایجادشده تنها به‌طور نسبی قابل اصلاح‌ خواهند بود.

برای خواندن بخش اول- جراحی دوباره بینی- اینجا کلیک کنید.