رکسانا خوشابی؛ کارشناس ارشد مشاوره
گرچه اسراف نکردن از آموزه‌‌های دینی– مذهبی ماست، اما به نظر می‌رسد این آموزه آنگونه که باید شناخته نشده و معنای حقیقی آن و تاثیری که در زندگی ما انسان‌‌ها دارد کشف نشده یا لااقل، اگر هم کشف شده، به عمل تبدیل نشده است. در اینجا می‌خواهم زوایایی از این آموزه مذهبی را از جنبه معنوی و انسان گرایانه و حتی کمی از جنبه انرژیایی آن برایتان بازگو کنم. می‌دانم که خود شما هم نتیجه اسراف را به نسبتی که در زندگی‌تان شاهد آن بوده‌اید، درک کرده‌اید، اما امسال وقت عمل است.
اسراف، هدر دادن روزی
همانطور که از نام «روزی» مشخص می‌شود، همه ما انسان‌‌ها و بلکه همه موجودات عالم، سهمیه‌ای از روزی داریم که در یک بازه زمانی مشخص که می‌تواند یک روز یا همان 24 ساعت باشد نصیب ما می‌شود. یکی از کارکردهای منفی اسراف در هدر دادن این سهمیه روزانه است. این درست مثل این است که شما یک روز تمام سر کار بروید و زحمت بکشید و وقتی در پایان روز دستمزدتان را می‌گیرید آن را در سطل آشغال بیندازید و دست خالی به منزل بروید! کدام عقل سلیم چنین کاری را تایید می‌کند؟
اسراف، صرف انرژی در راه‌های بیهوده!
وقتی تمام زمان خود را صرف خرید‌‌های زیاده از حد و غیر ضروری می‌کنید و بعد هم زمان‌تان را صرف تهیه وسایل، غذاها، پوشاک و... نالازم و غیر ضروری از آن می‌کنید، در واقع انرژی خود را هدر داده‌اید. این کار مانند این است که بنزین ماشین را به جای آنکه در باک اتومبیل بریزید، ببرید و در یک کارخانه تبدیل به وسایل پلاستیکی کنید و ماشینتان بی‌بنزین بماند.
انرژی انسان هم محدود است. خداوند این انرژی را برای این به انسان داده که با آن، به ماموریت الهی یا همان رویای شخصی خود بپردازد، بوسیله آن روح و روان خود را تکامل بخشد و به بقیه همنوعانش کمک کند.
اگر شما این انرژی را در هر کار دیگری صرف کنید، در واقع وسط راه می‌مانید و هرگز به سر منزل مقصود نمی‌رسید. مولوی، شاعر و عارف بزرگ ایرانی، تعبیر جالبی از این موضوع دارد. او می‌گوید اگر پادشاهی به شما اسب و توشه راه دهد و شما را برای کاری به شهری دیگر بفرستد، چنانچه شما به آن شهر بروید و تمام کارهای خوب عالم را انجام دهید، اما کاری را که پادشاه خواسته انجام ندهید، ناچارید دست خالی و خجل به حضور پادشاه برگردید.
اگر هم از همه امکانات و انرژی که خداوند به شما داده در هر کاری استفاده کنید، ولی به ماموریت الهی و هدف اصلی زندگی خلقت خود نائل نشوید، ناچارید سرافکنده و شرمگین به حضور خالق هستی برگردید. پس مراقب انرژی‌تان باشید.
اسراف، خارج شدن از جاده طلایی تعادل
یکی دیگر از مزایای اسراف نکردن این است که موجب می‌شود که انسان همچنان در جاده طلایی تعادل باقی و در حرکت بماند. افراط و تفریط هر کدام به نوبه خود، ما را از حالت تعادل و هماهنگی با جهان خارج می‌کنند. هر کدام به نوبه خود از اقتدار ما می‌کاهند و ما را در رنج و ناراحتی قرار می‌دهند. خط تعادل انسان، خطی است که در آن، انسان به اوج شکوفایی و آرامش خود دست می‌یابد. هر کاری که ما را از این خط خارج کند در واقع کمال و آرامش ما را تهدید کرده است.
برای مثال اگر شما بیش از حد نیاز غذا بخورید، ده‌ها مشکل برای خود ایجاد می‌کنید؛ از جمله معده درد، روده درد، عدم هضم سریع و ساده غذا، صرف انرژی بدن در راه هضم غذا به جای سایر فعالیت‌‌ها، کرختی و سستی، درست کار نکردن مغز، عدم توانایی حل مسائل و مشکلات در اثر عدم کارکرد درست مغز، خواب زیادتر، احساس سنگینی و ... .
اگر به اندازه نیازتان نخوابید و استراحت نداشته باشید و در خواب تفریط کنید نیز با مشکلات زیادی روبرو خواهید شد. در این صورت زود عصبانی می‌شوید، تحریک‌پذیری‌تان بالا می‌رود، اعمال داخلی بدن بدرستی انجام نمی‌شوند، مغزتان خوب کار نمی‌کند، تمرکز و دقتتان پایین می‌آید و.... همه اینها به دلیل خارج شدن از خط تعادل است. همینطور در هر کار دیگری هم اگر از خط تعادل خارج شوید، تبعات منفی آن را خواهید دید. اسراف هم نوعی خارج شدن از تعادل است و در نتیجه مسائل و تبعات خود را خواهد داشت...
برای خواندن بخش دوم -با اسراف های آخر سال بجنگید - اینجا کلیک کنید.