اطلاعات نوشت: در ماجرای عزاداری سیدالشهداء فعلاً، عرصه در دست گروهی است که به‌منظور تبلیغ و ترویج، برای خود وظیفه‌ای تحقیقی قائل نیستند. آنها وظیفۀ دیگری دارند و ذوق و شوق آنها بیان هرچه سوزناک‌تر وقایع تلخ کربلاست.
نکتۀ درخور توجه آنکه پیش‌ترها، اهل منبر در زمینۀ بیان سلوک و اهداف سیدالشهداء و خاندان و یارانش پیشرو بودند و دقیق‌تر و سنجیده‌تر سخن می‌گفتند و مجلس‌گردان‌ها و مداح‌ها و پامنبری‌ها در حاشیۀ سخن آنها حرکت می‌کردند؛ کسانی همچون راشد و مطهری و فلسفی و آیتی و حلبی و محقق خراسانی و وحید خراسانی و جعفر سبحانی تبریزی و شیخ‌الاسلام شیرازی و موحدی و کرمانی و انصاری و رحمانی همدانی و حسین انصاریان و علی دوانی و از این دست.
نیز بین منبری‌ها و مداح‌ها، گروهی بودند که به آنها روضه‌خوان می‌گفتند. آنها به مقتل آشنا بودند و در آن تصرف نمی‌کردند و در مجالس بزرگان اهل دین جایگاهی داشتند و حد خود و منبر و ذکر مصیبت را می‌شناختند و با شعر و ادب و آواز مأنوس بودند و میان علی‌اصغرخوانی و عباس‌خوانی و زینب‌خوانی تفاوت قائل می‌شدند.
زنده‌یاد کوثری، که برای مرحوم امام روضه می‌خواند، از آن جمله بود و گفته می‌شود که هنوز هم همان قطعه‌های کوتاه و مرثیه‌های دلنشین او در فضای مجازی با اختلاف بسیار دست بالا را دارد.
