به قلم : دکتر محمد بهشتیان ، روانشناس، روان درمانگر
تحریریه زندگی آنلاین : ما به عنوان والد میدانیم کودکان ما دوست دارند که در آغوش گرفته شوند، بچه های کوچک از در آغوش گرفته شدن لذت میبرند و حتی بچه های بزرگتر هم نیاز دارند که توسط والدین خود به آغوش گرفته شوند. اما خیلی ها نمیدانند که در آغوش گرفتن فواید واقعی و علمی بسیاری دارد. بغل کردن باعث ترشح اکسی توسین (هورمون عشق) میشود و حتی برخی شواحد نشان میدهد که آغوش باعث کاهش بیماری، کاهش فشار خون و بهبود مشکلات بین افراد میشود. شما میتوانید برای آشنایی با فواید آغوش تحقیق کنید، با مشاور صحبت کنید و در صورتی که فرزندتان به آغوش علاقه ای ندارد یاد بگیرید که چه کاری انجام دهید.
بیشتربخوانید:
چرا بغل کردن برای کودک (و والدین) مهم است؟
ویرجینیا ساتیر، نویسنده و درمانگر خانواده معتقد است: ما روزانه برای بقاء به 4 آغوش، برای حفظ سلامتی به 8 آغوش و برای رشد به 12 آغوش نیاز داریم. تحقیقات نشان داده اند که محبت والدین فواید مهمی برای کودکان دارد و به موفقیت تحصیلی و مهارت های خود تنظیمی بهتر در کودکان کمک میکند. بر اساس تحقیقی که در سال 2020 انجام شد محبت والدین به کودکان کمک مکیند تا در طول زندگی انعطاف پذیرتر باشند.ویرجینیا ساتیر: ما روزانه برای بقاء به 4 آغوش، برای حفظ سلامتی به 8 آغوش و برای رشد به 12 آغوش نیاز داریم.یکی از بهترین روش های ابراز صمیمت از طرف والدین بغل کردن است. دایان فرانتس دکترای روانشناسی در بیمارستان کودکان نیواورلئان میگوید: آغوش نماد عشق و محبت بوده و راهی آسان برای نشان دادن احساسات مثبت است. بغل کردن نشان دهنده آشنایی بین اشخاص و داشتن یک رابطه مثبت است.بغل کردن میتواند به دلایل مختلفی انجام شود مثلا هنگام سلام یا خداحافظی کردن و یا برای به اشتراک گذاشتن لحظات خوب با فرزند. هیچ قانونی برای زمان یا نحوه بغل کردن وجود ندارد. شما باید این کار را با عشق و احساس خودتان انجام دهید.
بغل کردن هیچ محدودیتی ندارند و درواقع برای رشد کودک نمیتوان میزان آغوش معینی را مشخص کرد. دکتر فرانتس میگوید: هیچ عدد جادویی برای این کار وجود ندارد و هر کودک میزان محبت متفاوتی نیاز دارد. او معتقد است که بچه های کوچکتر به طور کلی بیشتر از بچه های بزرگتر نیاز به آغوش دارند. اما در کل این مسئله میتواند برای هر کودکی متفاوت باشد و به میزان راحتی آنها با بغل کردن بستگی درد.بچه های کوچکتر معمولا نه تنها بیشتر از بچه های بزرگتر به آغوش نیاز دارند بلکه واضح است که در آغوش گرفتن و لس کردن میتواند تاثیر مثبتی بر کودکان در گروه سنی پایین تر داشته باشد. به عنوان مثال لمس کودک فواید زیادی از جمله تنظیم دمای بدن، افزایش وزن موثر، گریه کمتر، مشکلات تنفسی کمتر و واکنش های ایمنی قویتر دارد.نتایج تحقیقی در سال 2019 نشان داد که لمس بدن در اویل کودکی تاثیرات مثبت بسیاری بر رشد، یادگیری، دلبستگی و مهارت اجتماعی کودک دارد.
بیشتربخوانید:
بغل کردن چه فوایدی دارد؟
رابین راوش مشاور و بازی درمانگر معتقد است: بغل کردن فواید اثبات شده و متعددی دارد. او میگوید: بغل کردن به طور کلی برای انسان ها مهم است اما برای کودکان مهم تر است چون مغز آنها به طور فعال در حال رشد است. در آغوش گرفتن حس ارتباط با افراد دیگر را ایجاد میکند. راوش توضیح میدهد که بغل کردن برای کودکان میتواند به اندازه غذا، آب و سرپناه ضروری باشد.مغز کودک به شدت تحت تاثیر محیط اطراف و افراد نزدیک به او قرار دارد در نتیجه ارتباط با والدین از طریق لمس کردن و در آغوش گرفتن میتواند تاثیرات عاطفی ارزشمندی داشته باشد. هم تنظیمی یک اصطلاح روانشناسی است و به زمانی اشاره دارد که بدن یک فرد از نورون های آینه ای برای همگام شدن با بدن انسان دیگر استفاده میکند.
رواش میگوید: اگر یک بزرگسال آرام و امن با یک کودک مضطرب همگام شود مغز کودک شروع به یادگیری چگونگی آرام کردن و مدیریت احساسات به روشی سالم میکند. اما مانند هر کار دیگری این تجربه باید دائما تکرار شود تا مغز کودک یاد بگیرید چگونه آن را به طور مستقل انجام دهد.
بغل کردن علاوه بر قدرت ارتباط و هم تنظمی برای کودکان فواید عصب شناختی هم دارد. بغل کردن باعث ترشح اکسی توسین و همچنین کاهش کورتیزول (هورمون استروس) میشود. اکسی توسین باعث احساس صمیمت، بهبود وضعیت روحی و تقویت احساس آرامش و امنیت میشود.ترشح مکرر اکسی توسین به مغز این امکان را میدهد که احساس امنیت کند و توانایی یادگیری چیزهای جدید، تصمیم گیری مثبت و توسعه مهارت های اجتماعی در مغز را افزایش میدهد. به عبارت دیگر هر چه مغز در هنگام رشد اکسی توسین بیشتری دریافت کند سالم تر و قوی تر میشود.
بیشتربخوانید:
اگر کودک بغل کردن را دوست نداشته باشد باید چه کار کرد؟
با وجود اینکه بغل کردن کودک فواید زیادی دارد اما برخی کودکان بغل کردن را دوست ندارند. این یک رفتار طبیعی است و مشکلی ایجاد نمیکند. دکتر فرانتس معتقد است بعضی از بچه ها بغل کردن را دوست ندارند و شما باید طبق خواسته کودک از او حمایت کنید.اگر فرزندانتان دوست ندارند در آغوش گرفته شوند میتوانید از روش های دیگری مانند تحسین کردن به او محبت کنید. اگر کودک با بغل کردن راحت نیست او را تشویق کنید تا رسا و مودبانه صحبت کند.همچنین اگر فرزندتان در موقعیت هایی تحت فشار قرار میگیرد تا فردی مانند یکی از اقوام را بغل کند حتما از او حمایت کنید. رواش میگوید: در بغل کردن اجباری افراد خانواده یا دوستان به اشتباه به کودک یاد میدهد که اگر مودب باشند دیگران به بدنشان دسترسی خواهند داشت.
به کودک اجازه دهید تا احساساتش را درباه بغل کردن بیان کنید چون این کار به او احساس رضایت را یاد میدهد. راوش معتقد است: اگر کودک را برای در آغوش گرفتن مجبور کنید ممکن است او در دوران نوجوانی و بزرگسالی از ارتباط فیزیکی برقرار نکردن با کسانی که با او مهربان بوده اند احساس گناه کند. او همچنین توضیح میدهد که فقط به این دلیل که یکی از اعضای خانواده میخواهد کودک را بغل کند شما نباید فرزندتان را مجبور به این کار کنید.
آیا میتوان کودک را بیش از حد در آغوش گرفت؟
محدویتی برای در آغوش گرفتن وجود ندارد و این مسئله کاملا به خواست کودک بستگی دارد. راوش میگوید: همیشه باید قبل از بغل کردن کودک از او بپرسید که آیا آغوش میخواهید یا خیر.راوش همچنین یادآوری میکند که ممکن است کودکان مبتلا به مشکلات حسی به اندازه کودکان مضطرب نیاز به بغل کردن نداشته باشند و شما باید به خواست آنها احترام بگذارید. اگر کودکی که مشکلات حسی دارد را محکم بغل کنید ممکن است دچار هیجان شدید شود، یا برعکس ممکن است شما را خیلی محکم بغل کند. برای یادگیری این موضوع باید هر وقت که کودک از شما خواست او را بغل کنید و از او بپرسید که آغوش شما به اندازه کافی محکم است یا خیر و آن را مطابق خواست کودک تنظیم کنید.
خلاصه و جمع بندی
بغل کردن یک راه بسیار خوب برای برقراری ارتباط با بچه ها یا ایجاد احساس امنیت در آنها است و حتی به آنها کمک میکند تا احساسات خود را تنظیم کنند، مهارت های اجتماعی مثبتشان را توسعه دهند و در طول زندگی رشد کنند. اگر کودک شما دوست ندارد در آغوش گرفته شود باید به احساسات او احترام بگذارید. اگر سوالات بیشتری درباره رشد فرزندتان دارید یا احساس میکنید ممکن است مشکلات اجتماعی یا اضطرابی داشته باشد بهتر است با پزشک اطفال صحبت کنید.