رضا درستکار، عضو هیأت داوران جشنواره فیلم فجر در گفت‌وگوی تفصیلی با «حرفی‌نو» گفت: اعتراضات اخیر آقای شهاب حسینی نیز اصلا وارد نیست. اگر آقای حسینی جای ما بودند می‌فهمیدند انتخاب نقش اول مرد از میان 32 فیلم با این تعداد بازیگر توانمند واقعا کار سختی بود.
اگر آقای پورشیرازی برای بازی در فیلم «پیرپسر» وارد جشنواره می‌شد که کار بسیار سخت‌تر می‌شد. فاصله بازیگرانی که در جشنواره نامزد شدند آنقدر با آقای پورشیرازی زیاد است که دیگر آقای شهاب حسینی حرفی برای گفتن نداشت. حتی بازیگر نوجوان فیلم «بچه مردم» هم بازی بسیار درخشانی داشت ولی در نهایت ما باید یک بازیگر را انتخاب می‌کردیم.
آقای پورفرج پس از چهار بازی عالی و نامزد شدن در ادوار جشنواره بالاخره سیمرغ گرفت. قبلا به‌خاطر نظرات اشتباه برخی منتقدان به ایشان سیمرغ نمی‌دادند. خانم فریبا نادری عمر خودش را در سینما گذرانده و حالا به حق خودش رسیده است.
انتخاب آقای مصطفی زمانی برای نقش اول مرد و خانم فریبا نادری برای نقش اول زن، به این علت بود که کل فیلم روی دوش این دو بازیگر حرکت می‌کرد و با حضور این دو نفر درام فیلم جلو می‌رفت.
فیلم شوهر ستاره فیلم خیلی ضعیفی است. اما در کل فیلم یک عنصر زحمت‌کش به نام خانم فریبا نادری خودش را نشان می‌دهد. بازی آقای مصطفی زمانی 90 نمره از 100 نمره یک بازی استاندارد را کسب کرد. در حالی که بازی دیگر نامزدها در حد نمره 60 بود.
آقای شهاب حسینی ناراحت و مدعی‌اند که فیلم «رها» اصلا در جشنواره دیده نشده ولی این‌طور نیست. چون هم فیلم «رها» را خوب دیدیم و هم بارها در هیأت داوران سر جزئیات آن بحث کردیم. «رها» یک فیلم خوب اجتماعی است. اگر آقای شهاب حسینی نبود اصلا این فیلم ساخته نمی‌شد و ارزش ایشان محفوظ است.
اما فیلم اشکالات جدی هم دارد. هم تلخی زیاد و بی‌اندازه دارد و هم مگر می‌شود یک فیلم چهار پایان داشته باشد؟ از نظر من فیلم «داد» آقای ابوالفضل جلیلی فیلم خیلی بهتر و یک‌دست‌تری از فیلم «رها» بود ولی همان‌طور که دیدید هیأت داوران حتی به آن فیلم نیز توجه زیادی نکردند.
برخی قضاوت‌ها و نظرات انسان را متأسف می‌کند. شاید بشود برخی لطماتی که مدیران به سینما وارد کردند را یک شبه ترمیم کرد. ولی کسانی مثل آقای شهاب حسینی را نمی‌شود یک شبه تغییر داد که گمان می‌کنند تمام کائنات و مردم خلق شده‌اند تا آن‌ها پیشرفت کنند و جایزه بگیرند. امثال ایشان باید بدانند افراد دیگری هم هستند که امکان دارد فیلم‌های بهتری ساخته باشند. باید بدانند در یک مسابقه ساده شرکت کرده‌اند که طبیعتا 31 بازنده دارد و 1 برنده.
شهاب حسینی در پایان مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر یادداشت تندی را منتشر کرد و نوشت:
«سلام. خدای دهنده عزت و گیرنده آن را بر گفته خود گواه می‌گیرم.
“رها” برای بنده کوچک و گروه سازنده آن انگیزه‌ای بزرگتر فراتر و عمیق‌تر از حضور در جشنواره و کسب عنوان داشت که مدت‌هاست میلی بودن آن به یقین همگان رسیده است. “رها”، حکایت همدلی همدردی و غم خواری ما بود با مردمی که هر روز بیش از پیش زندگی خود را در رویارویی با مشکلات معیشتی و اقتصادی در محاصره حلقه تنگ فقر می‌یابند. مشکلاتی که بیش از هر چیز عزت نفس و غرور آنان را هدف قرار داده است.
مردمی که روز به روز رویاهای خود را در برخورداری از یک زندگی حتی معمولی دست نیافتنی‌تر می‌بینند. مردمی که در نگاه این روزهایشان حسرت گذشته نگرانی حال و ابهام آینده موج می‌زند. “رها”، قصه غصه ما از شرایط مردمی است که این انقلاب روی دوش و بر گرده آنان به چهل و شش سالگی رسیده و حال آنکه از فحوای دل و عمق خیال آنان که جویا شوی چنانکه دستشان برسد، در آرزوی جلای وطن و رفتن از این سرزمین هستند.
ما را دیگر شادمانی های زودگذر برآمده از سلیقه های سطحی شما کارساز نیست. مدت‌هاست که نیست. ما به دنبال شعفیم؛ شعفی که مولود امید امیدی که در زندگی ما دیر زمانی است که به سردی گراییده و ما را در معرض بزرگترین معصیت بشری که همانا ناامیدی از رحمت خداست قرار داده است. باز اما چشم امید ما به وعده حق خداست که فرمود: براستی که پس از هر سختی آسانی است. آمین یا یگانه تنها، یا یگانه آشنا.»
