به گزارش مشرق، عباس صاحب‌الزمانی، از دوستان و همکاران نزدیک شهید محمدعلی رجایی در دبیرستان «کمال» تهران، نقل می‌کند که ایشان در جایگاه معلم این مدرسه رویکرد خارج ساختن دانش‌آموزان از قالب ثابت درس و نمره و علاقه‌مند کردن آنان به کارهای دیگر را در پیش گرفته بود. از این‌رو متن‌های مناسب سرود و تئاتر را تهیه می‌کرد، متن آن‌ها را در اختیار دانش‌آموزان قرار می‌داد و بر تمرین‌هایشان هم نظارت می‌کرد (برگرفته از کتاب «سیرۀ شهید رجایی»؛ به اهتمام غلام‌علی رجایی: صفحۀ 330).
بااین‌حال، جمع‌خوانی‌ای که با صدای این رئیس‌جمهور مکتبی به جا مانده است قصۀ دیگری دارد.
براساس اطلاعاتی که برنامۀ تلویزیونی «پرنیان صدا» منتشر کرده، شهید رجایی جمع‌خوانی «لطف کبریا» (باغبان پیر) را در سال 1357 (پس‌از پایان حبس چهارسالۀ خود و پیش‌از پیروزی نهضت انقلاب اسلامی ایران) اجرا کرده‌اند.
متن شعر آن، که خود ایشان سروده بودند، نیز دعوتی به امید، مهربانی و جان‌فشانی در راه حق است که گویا حرکت به‌سوی استوارسازی پایه‌های نهضت انقلاب اسلامی ایران را ترسیم می‌کند. البته هم‌خوانان و مکان اجرای این قطعه مشخص نیست. بااین‌حال، احتمال بر این می‌رود که در دبیرستان «کمال» و با هم‌سرایی دست‌اندرکاران یا دانش‌آموزان این مدرسه اجرا شده باشد.
