فقیه نامور بزرگ حوزه علمیه نجف، آیت الله حاج میرزا حسین نایینی از فقهای مؤسس و صاحب نظر در فقه و اصول بوده است که مرجعیت شیعه در برهه ای از زمان بعد از مرحوم آخوند خراسانی و مرحوم سید یزدی به ایشان محول شده است او از شاگردان سید محمد مدرس و میرزای شیرازی و مشاور آیت الله آخوند خراسانی و پس از وی آقا سید کاظم یزدی بوده است. تقریرات درس او توسط مرحوم شیخ محمد علی کاظمینی و آیت الله خویی نگاشته شده و کتابی بزرگ در فقه به قلم خود او که اخیرا هم چاپ شده به جای مانده است، که از آثار گرانقدر او در فقه واصول است. او در عصر خویش مرجعی بنام بوده و در فقه واصول تحقیق و تدقیق داشته است به حدی که او را مجد علم اصول و نو آور آن دانسته اند و به جرات می توان گفت اغلب مراجع و فقهای بعد از ایشان به نوعی از افاضات علمی و رشحات فکری این مرد، فضیلت و دانش بهره برده اند.
