این داستان نویس افغانستانی بیان کرد: در واقع کودکان افغانستان، دوران کودکی خود را زندگی نکرده اند و این آسیب، باید واکاوی شود.
وی افزود: داستان نقش بسیار مهمی در تکامل شخصیت کودکان و نوجوانان دارد و از طریق این فن قصه گویی است که کودکان به لایه‌های ظریف ارزش‌های اخلاقی پی می‌برند که اثری عمیق در فکر و اندیشه آنها می‌گذارد و آنان را برای درک و فهم مشکلات و آینده آنان آماده می‌کند.
حسینی گفت: از آنجا که نویسندگان مهاجر با بهره گیری از ظرفیت‌های اجتماعی و تخصصی، رویکردشان بیشتر به سمت ژانرهای رئال و داستان بزرگسال است، کمتر به حوزه کودک و نوجوان پرداخته اند، بحث روایت در ادبیات کودک و نوجوان یکی از مواردی است که بسیار اهمیت دارد.
این نویسنده افغانستانی بیان کرد: متأسفانه آثار تالیفی در افغانستان و حتی میان نویسندگان مهاجر، برای کودک و نوجوان کمتر دیده می‌شود و نتوانسته است این خلأ را پرکند و دنیای کودکان را توصیف و به تصویر بکشد.
وی گفت: نکته مهم دیگر این است که نویسندگان باید توجه کنند، اگر قرار است برای کودک و نوجوان، از جنگ و درد و مشکلات و حتی مهاجرت بنویسند، باید ظرافت طنز و فانتزی بودن آنرا حفظ کنند زیرا طبع مخاطب کودک و نوجوان، با بزرگسال فرق می‌کند.
حسینی گفت: نویسندگان باید مخاطب شناس خوبی باشند و در کنار مطالعات و جامعه شناسی، برای کودک و نوجوان آثار در خور توجهی خلق کنند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: البته هر حرکتی که در رابطه با ادبیات کودک و نوجوان افغانستان برداشته می‌شود را باید به فال نیک گرفت و استقبال کرد.
/