عمل سزارین در برخی کشورها مانند ایران و آمریکا رواج زیادی دارد. بد نیست درباره سزارین کمی بیشتر بدانیم.
این عمل نوعی از زایمان است که در اتاق عمل و تحت بی‌هوشی کامل یا موضعی و با هدف حفظ جان مادر و نوزاد انجام می‌شود. در این عمل، پزشک جراح ابتدا پوست، سپس ماهیچه‌های شکمی و بعد ماهیچه رحم را برش می‌دهد و جنین را از این طریق بیرون می‌کشد. این عمل، عملی نیست که زنان صرفا به دلیل ترس از درد زایمان بخواهند آن را انجام دهند و دلایل خاص باید داشته باشد. سزارین وقتی انجام می‌شود که:
• لگن به قدری کوچک است که عبور جنین از راه طبیعی غیرممکن است.
• رحم قدرت منبسط شدن را ندارد و زایمان باید به سرعت انجام شود.
• جفت به گونه‌ای به رحم چسبیده که امکان زایمان طبیعی نیست.
• جنین حالتی غیرعادی در رحم دارد.
• رحم شکل طبیعی ندارد یا اینکه شما در گذشته عمل سزارین انجام داده‌اید.
• مادر دچار فیبروم یا کیست رحمی است یا بیماری خاصی دارد.
• زایمان چندقلو باشد.
کسانی که سزارین می‌کنند، نسبت به کسانی که زایمان طبیعی داشته‌اند باید بیشتر استراحت کنند. 20 تا 30 روز استراحت ضروری است و به طور معمول زنان 24 ساعت پس از عمل از رخت‌خواب برمی‌خیزند، با این حال اختلالاتی در راه رفتن و درد شدید شکمی، طبیعی است. این زنان از 6 تا 10 روز در بیمارستان بستری می‌شوند.
زنی که لگن کوچکی دارد، هرگز نمی‌تواند به طور طبیعی زایمان کند. اما اگر سزارین به دلیل شکل و وضعیت جنین در رحم تجویز شده است، در زایمان بعدی می‌توان شکل جنین را بررسی کرد و زایمان طبیعی انجام داد.
به طور معمول چند ماهی طول می‌کشد تا جای این زخم محو شود. در صورتی که زایمان اورژانسی باشد، این برش به صورت عمودی و گسترده‌تر انجام می‌شود.
منبع:www.salamat.com
/ک
