شناسه : ۳۵۹۶۲۴ - یکشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۶ ساعت ۰۷:۴۷
شب معراج
سلام حق
| ;شبی خوش تر ز روز وصل یاران |
;نشاط افزا چو ایّام بهاران |
| ;بِنامیزد شبی رشک شب قدر |
;که برد از روشنی رشک از شب بدر |
| ;شب قدری که می گویند آن بود |
;که عاشق راه کوی دوست پیمود |
| ;شبی زین سان که کردم وصف آن را |
;ز وصفش ساختم مشکین زبان را |
| ;ابوالقاسم محمد شاه لولاک |
;که گردید از طفیلش خلق ادراک |
| ;چو جان در قالب و چون نور در دل |
;به کاخ امّ هانی داشت منزل |
| ;به ظاهر خواب و باطن بود بیدار |
;که آمد جبرئیل از رب دادار |
| ;سلامش کرد و گفت ای جان جان ها |
;طفیل تو زمین و آسمان ها |
| ;سلامت می رساند ایزد پاک |
;که رخ برتاب از این توده خاک |
| ;مزیّن ساز کاخ نه فلک را |
;سرافراز از قدومت کن ملک را |
| ;سرای لامکان، از غیر خالی است |
;مکان در آن سرا کن مانعت چیست |
* * *
| ;چو بشنید این سخن را شاه لولاک |
;ز خوش وقتی گذشتش سر ز افلاک |
| ;ز جا برخاست شاهنشاه ابرار |
;نشسته بر براق برق رفتار |
| ;قدم زد بر فراز قبّه ماه |
;نخستین چرخ گشتش فرش در راه |
| ;چو آن شه را سرای مه وطن شد |
;نخست این چرخ دورش چرخ زن شد |
| ;قمر خاک رهش را توتیا کرد |
;ز خورشید رخش کسب ضیا کرد |
| ;چو مه را عقده شد از لطف او حل |
;بجا بگذاشت سیّد، کاخ اول |
| ;براق آمد ز شوقش در تک و تاز |
;سوی کاخ دوم برداشت پرواز |
| ;عطارد چون شنید این مژده شد شاد |
;قدم در ره، قلم از دست بنهاد |
بر فراز لامکان
| ;چو شاه قاب قوسین آمد از راه |
;چو تیر آمد عطارد در بر شاه |
| ;چو تیر از مقدم او یافت امید |
;روان شد تا به نزهت گاه ناهید |
| ;چو نور از مقدم او یافت ناهید |
;از آن جا شد روان تا کاخ خورشید |
| ;چو خورشید آن شرف بگرفت در دست |
;به خورشید رخش چون ذرّه پیوست |
| ;در آن گرمی نبودش یک دم آرام |
;از آن جا شد روان تا کاخ بهرام |
| ;چو از نورش شرافت یافت برجیس |
;برون شد از برش تلبیس ابلیس |
| ;سعادت چون نصیب مشتری شد |
;به جان مهر رخش را مشتری شد |
| ;چو شد برجیس از لطفش سرافراز |
;سوی کیوان براقش کرد پرواز |
| ;چو کیوان باخبر شد گشت دل شاد |
;قدم در ره، به استقبال بنهاد |
| ;هوای پادشاهی بر سر انداخت |
;به پا انداز آن شه افسر انداخت |
| ;از آنجا تا فراز لامکان شد |
;پس آنگه لامکان بهرش مکان شد |
| ;شنید از غیب صوتی خوش تر از نوش |
;که شد این عالم خاکش فراموش |
| ;پس از وعد و وعید آن شاه لولاک |
;به یک دم زان مکان آمد سوی خاک |
مدح مولی علی علیه السلام
| ;بیا ساقی ز آب ارغوانی |
;مرا مخمور کن تا می توانی |
| ;نه از آن می که در مذهب حرام است |
;ولی زان می که دین از وی تمام است |
| ;که گردد بلبل طبعم گهربار |
;بگویم بعد از احمد مدح کرّار |
| ;پس از نعت نبی مدح علی گوی |
;نجات هر دو عالم از ولی جوی |
| ;که بی شک دُرّ درج «هَل اَتی» اوست |
;پسر عمّ نبیّ، شیر خدا اوست |
| ;وصّی مصطفی کان فتوّت |
;گل باغ عطا بحر مروّت |
| ;ز آب تیغ او سرسبز ایمان |
;گدای درگه جودش کریمان |
| ;ملک در خدمتش از مهر از آن |
;فلک از صولتش چون بید لرزان |
| ;چو پا بنهاد در دوش پیمبر |
;به خاک افکند بت ها را سراسر |
| ;خطاب از حق به شأنش انّما بود |
;نگینش نقش حرف لافتی بود |
| ;بود سرّ خدا نفس پیمبر |
;به هر مشکل خلایق راست رهبر |
| ;ز سرّ اول آخر هست آگاه |
;بود محرم به سرّ لی مع اللّه |
* * *
| ;حدیث «لَحْمُکَ لَحْمِی» صفاتش |
;کلام انتَ مِنّی وصف ذاتش |
| ;شهنشاه قسیم جنّت و نار |
;به هر غم مصطفی را یار و غم خوار |
| ;به میدان نیست همتاییش کس را |
;ز عدلش لاف عنقایی مگس را |
| ;الا ای بر خلایق میر و سرور |
;ز بازویش قوی شرع پیمبر |
| ;دلی دارم ز جور چرخ ناشاد |
;همی خواهم که گردانی مرا شاد |
| ;در بن ره خارها بسیار باشد |
;کز آنها خلق در آزار باشد |
| ;برای عیب جویی در کمین اند |
;گهی اندر یسار و گه یمین اند |
| ;حجر خوانند گاهی لعل کانی |
;قصب خوانند گه برد یمانی |
| ;خزف خوانند گه دُرّ گرامی |
;دهند اندر تمامی ناتمامی |
| ;اگر دستم نگیری اندرین راه |
;نگردد بر من این دشوار کوتاه |
| ;شدم «تسکین» در این راه پرآشوب |
;که سازم در جهان با زشت و هم خوب |
