از قدیم الایام حلقه ازدواج رو در انگشت دوم قرار میدادن. اما جدیدی ها در بعضی کشورها روی دست چپ و بعضی دیگه روی دست راست قرار میدن. سوال اینجاست که چرا فقط روی انگشت دوم؟ بدونیم توضیح کوچیکی برای این سوال داره.
دست ها رو مثل تصویر روی هم قرار بدید.
انگشت های شست والدینتون هستن.
انگشت های اشاره خواهر و برادرتون هستن.
انگشت وسط خودتون هستید.
انگشت حلقه همسرتونه.
انگشت های کوچیک بچه هاتونن.
حالا این کارها رو مثل تصویر تکرار کنید.
انگشت های شست از هم جدا میشن: روزی از پدر و مادر جدا خواهید شد.
انگشت های اشاره از هم جدامیشن: خواهرها و برادرها هم هر کدوم یه روزی سر زندگی خودشون میرن.
انگشت های کوچیک از هم جدا میشن: بچه ها یه روزی شما رو ترک میکنن.
حالا سعی کنید انگشت های انگشتری رو از هم جدا کنید میبینید که انگشت های چهارم رو هیچوقت نمی تونید از هم جدا کنید. و این نشون دهنده اینه که از زمانی که پیمان ازدواج بستید تا باقی عمر از همسرتون جدا نخواهید شد. به نظر میرسه طبیعت هم میخواد پیامی به ما بده و اون هم اینه “عشق واقعی جدایی ناپذیره”.
