تجربه شکست و اتفاقات، فرصت خوبی به ما می دهد تا به خود ارزیابی بپردازیم. می توانیم شکست را به عنوان رویدادی در زندگی در نظر بگیریم که هم می تواند به عنوان یک مشکل و هم عکس آن ارزیابی شود (ارزیابی اولیه).
با وجود اینکه شکست معمولا تجربه ناخوشایندی است، اما غالبا ما می توانیم از عهده ی آن برآییم.
ارزیابی اولیه به ما امکان می دهد تا بسیاری از شکستهای خود را به عنوان بخشی از زندگی بپذیریم و انرژی خود را صرف مقابله با شکستهایی کنیم که واقعا ارزش ناراحت شدن را دارند.
«صرف انرژی خود برای مقابله با شکستهایی که ارزش ناراحت شدن را دارند، یک مهارت ارزشمند در مقابله با شکستهاست».
وقتی در کار مهمی شکست می خورید، لازم است مکث کنید و یک ارزیابی منطقی از موقعیت به عمل آورید. اگر علت شکست، سختی بیش از اندازه ی مشکل بوده است، و یا مشکل را دست کم گرفته اید، می توانید زمانی را برای توسعه مهارتهای خود و یادگیری راهبردهای جدید در نظر بگیرید.
اگر به علت بد شانسی شکست خورده اید، می توانید دوباره امتحان کنید و اگر کس دیگری موجب شکست شما شده است، می توانید جرأت ورزی(1) و مذاکره کردن (2) را تمرین کنید.
ارزیابیهای واقع بینانه به ما کمک می کند تا پس از شکست، کمتر احساس درماندگی و استیصال کنیم، چرا که این نوع ارزیابیها شیوه کار مثبتی را در پیش روی ما قرار می دهد.
«استفاده از ارزیابیهای منطقی برای یافتن یک راهکار مثبت، مهارتی ارزشمند در برابر شکستهاست».
اگر شما شکستهایتان را نتیجه تلاش نکردن خود تلقی کنید، با احتمال زیاد بعد از شکست خوردن تسلیم می شوید و مقاومت خواهید کرد.
این شیوه ارزیابی به شما امکان می دهد تا از مهارتهای مسئله گشایی (3) استفاده کنید. پذیرفتن نگرش مسئله گشایی به شما کمک می کند تا مسئولیت شکست خود را بپذیرید، مهارتهای خود را تکمیل کنید و دفعه بعد تلاش بیشتری به عمل آورید. همچنین پایداری، مستلزم آن است که شما به جای اینکه نگران اجتناب از شکست خوردن باشید، بیشتر به موفقیت فکر کنید.
پی نوشت :
1. Assertiveness
2. Negotiation
3. Problem-solving.
منبع: کتاب مهارتهای زندگی
