آرامش در مبتلایان به سرطان

بحث در مورد بیماران مبتلا به سرطان به‌ویژه خانم‌های دچار سرطان پستان همواره حول و حوش شیوه‌های جراحی، شیمی‌درمانی، تغذیه و یا طول عمر بیمار می‌گردد اما به نظر می‌رسد مشکل عمده‌ای که ذهن این مبتلایان را به خود مشغول می‌کند موضوعات روانی است. مساله ذهنی که در اکثر بیماران تحت درمان وجود دارد این دغدغه است آیا بیماری آنها حتی پس از برداشتن پستان عود می‌کند. این افراد در سالگرد رخداد حوادث مثلا تاریخی که پارسال در آن روز سرطان‌اش را تشخیص دادند، روزی که با جراحی سینه‌اش را برداشته‌اند و تاریخ شروع شیمی‌درمانی دچار هیجان و اضطراب خاصی می‌شوند.
البته ارتباط یک خانم با پزشک خود و پرسنل بهداشتی بعد از جراحی سرطان پستان بسیار حایز اهمیت است. اگر این ارتباط و تطابق وجود نداشته باشد کسب آرامش و امنیت آن خانم خدشه‌دار می‌شود. گذشته از این سیستم‌های اعتقادی مردم روی تحمل آثار ناشی از سرطان موثر است. ما باید به بیمار مبتلا به سرطان پستان بگوییم که مسوول واکنش‌‌های اطرافیان خود نیست. امکان دارد هریک از اطرافیان پس از شنیدن این خبر بد واکنش خاصی را از خود نشان دهد. بعضی‌ها می‌ترسند که مبادا من هم روزی به این بیماری دچار شوم. بعضی دیگر داستان‌های خشن از تجربه سرطان‌های دیگران برای آن خانم مبتلا نقل می‌کنند. بعضی هم با کمک کردن و توصیه‌های ناخواسته‌ای که برای او دارند به قول خودشان قصد هم‌دردی دارند. آنچه در این یادداشت قصد دارم تاکید کنم این است که گذشته از اصول و آدابی که اطرافیان بیمار در صحبت با او باید رعایت کنند، خود بیمار باید نکاتی را بداند. من به‌عنوان پزشک همیشه به یک خانم مبتلا می‌گویم که شما مسوول واکنش‌های آنها نیستید و نباید نقش فردی که مورد ترحم واقع شده را بپذیرید و تصور کنید ناچارید که هر کلامی را بشنوید یا ناچارید به هر کسی بگویید که بیمار شده‌اید. شما موظف نیستید بیماری خود و دغدغه‌هایتان را با همه در میان بگذارید. اول از همه باید به کسی که بیشترین احساس امنیت را دارید بگویید. این فرد می‌تواند همسر شما، دوست‌تان و یا حتی یک مشاور باشد. اغلب خانم‌ها وقتی به واکنش مردم در مورد بیماری‌شان فکر می‌کنند از گفتن مشکل خود اجتناب می‌کنند. نکته دوم اینکه نباید حرف‌های مردم امید شما را از ادامه درمان بگیرد. هنر یک پزشک این است که در بیمارش اطمینان ایجاد کند و به او امید بدهد. می‌پرسید آیا امید می‌تواند موجب بهبود شما شود؟ خیر. اما قطعا موجب بهبود کیفیت زندگی‌تان می‌شود. همه ما می‌دانیم کیفیت زندگی‌مان است که موجب رضایت و لذت ما از زندگی‌مان می‌شود نه فقط طول عمرمان. برخی از شما خانم‌ها بسته به مذهبی که دارید دل‌تان می‌خواهد قبل از هر اقدام درمانی سری به مسجد بزنید، به یک زیارتگاه بروید و یا سفری به اماکن مقدس داشته باشید. به عقیده من آنچه به شما آرامش می‌دهد را انجام دهید چون تاخیر چند روزه و کوتاه مدت خلل جدی وارد نخواهد کرد، به شرط آنکه این سفر به شما کمک کند جدی‌تر و با روحیه خوب درمان را شروع کرده و ادامه دهید.
منبع:www.salamat.com
/ع