خانواده گسترده

در گذشته مرسوم بود که پدر بزرگ و مادر بزرگ با فرزندان و نوه‌هایشان زندگی می‌کردند و در واقع یک خانواده بزرگ را تشکیل می‌دادند که «خانواده گسترده» نام داشت. در خانواده گسترده، افراد دیگری به غیر از پدر و مادر، مانند پدر بزرگ، مادر بزرگ، عمه و ... در کنار هم زندگی می‌کنند و این شکل سنتی خانواده‌های ما بوده است. هنوز تعدادی از این خانواده‌ها وجود دارند که به صورت گسترده زندگی می‌کنند.
مادر بزرگ و پدر بزرگ به این دلیل که نوه‌هایشان را خیلی دوست دارند، شیوه برخوردشان با آنها نسبت به برخورد پدر و مادر با فرزاندان‌شان فرق می‌کند.
گاهی ممکن است در ابراز علاقه خود افراط کنند یا در جایی که باید برای بچه‌ها درباره موضوعی توضیح داده شود، از عهده این کار برنیایند. گاهی اختلاف عقیده و سلیقه آنها با پدر و مادر فرزندان خانواده به صورت بحث و جدل و انتقاد در حضور کودکان بروز می‌کند. به طوری که برای مثال به پدر و مادر می‌گویند شما نمی‌توانید بچه‌داری کنید و این طوری که ما می‌گوییم باید رفتار کنید.
بهترین راه‌حل این است که پدر بزرگ و مادر بزرگ و پدر و مادرها با هم گفتگو کنند و قوانین و مقرراتی را میان خودشان قرار دهند که با هم هماهنگ شوند. اگر حرف پدر بزرگ و مادر بزرگ با حرف والدین کودک یکی باشد، هیچ مشکلی پیش نمی‌آید. طرفداری‌های بی‌مورد موجب بروز مشکلات می‌شود.
در رابطه با اقوام و دوستان، نباید اجازه دهیم که حریم خانواده و احترام و استقلال فرزندانمان شکسته شود. اگر حرفی می‌زنند که فرزند ما ناراحت می‌شود باید به آنها توضیح بدهیم که این حرف شما فرزند ما را ناراحت می‌کند و آنها را از این کار منع کنیم.
از لحاظ تربیتی لازم نیست که از دیگران بخواهیم در امور فرزندان ما دخالت کنند. البته بعضی از والدین سهل‌انگار می‌پذیرند که دیگران بیایند و بچه‌هایشان را تربیت کنند. به‌طور مثال می‌گویند که بچه من درس نمی‌خواند یا منظم نیست، شما نصیحتش کنید.
نصیحت دیگران اعتماد به نفس اجتماعی فرزندمان را تضعیف می‌کند، به طوری که احساس خواهد کرد که از نظر دیگران مقبول نیست و نیاز به نصیحت دارد. در این صورت او ارتباط درستی با دیگران برقرار نمی‌کند.
اطرافیان باید در همان چارچوب خودشان فرزندان ما را نصیحت کنند و نباید بگذاریم در این کار افراط کنند. باید در حضور دیگران به فرزندمان شخصیت بدهیم و به او احترام بگذاریم و نکات منفی رفتارش را نزد دیگران بازگو نکنیم بلکه نکات مثبت رفتارهای او را بیان کنیم تا او به یک خودباوری مثبت برسد.
منبع:http://salamat.com
/ج