در اوایل سال 1800 که استفاده از پلاستیک در کفش‌ها مرسوم گردید تولید‌کنندگان فرصت داشته‌اند تا کفش‌های افتضاحی را درست کنند. در طی دو دهه گذشته 2 تا از بزرگ‌ترین نام‌های تولید کتانی در دنیا بعضی از بدترین انتخاب‌ها را در طراحی کتانی داشته‌اند و ما امروز آنها را برای مشاهده شما در کنار هم آورده‌ایم. بعضی از آنها را می‌شناسید و بعضی دیگر را نه.
ریبوک پریچر
سال: 1996
آیا این کتانی‌ها واقعی هستند؟ بله آنها واقعی هستند و بدتر اینکه در مقطعی از آنها به عنوان بهترین کتانی‌های آمریکا نام برده می‌شد. در سال 1996 شکیل اونیل در قالب تیم رویایی بسکتبال، آنها را در المپیک آتلانتا پوشید. آن تیم برنده مدال طلای مسابقات شد اما این انتخاب بد هیچ‌گونه کمکی نکرد. کلکسیونرهای کتانی عاشق این مدل هستند اما بقیه ما خوشحالیم که این موضوع فقط در خاطره‌ها زنده است.
دادا اسورول اسپینر
سال: 2001
این کفش‌ها به خاطر لترال اسپرول (بکستبالیست مشهور) درست شدند. این طراحی از برند دادا درست مثل ایده بازسازی یک اتوموبیل است که شورش را درآورده باشد. در یک حرکت به ظاهر مبتکرانه آنها رینگ چرخ یک اتوموبیل را به قسمت انتهایی کتانی افزوده‌اند. با برداشتن هر قدم این رینگ روی کتانی بر اثر فشار هوا شروع به چرخیدن می‌کند. مشکل این کتانی فقط این نیست بلکه بقیه طراحی هم یک جنایت در حق مصرف‌کننده است.
پرادا پونتا الا
این یکی از کتانی‌های لوکسی است که تا حالا ساخته شده است اما ما اصرار داریم که بگوییم این یکی از زشت‌ترین کتانی‌های تولید شده نیز هست. علی‌رغم اینکه طراحی این محصول با پرادا بوده است هیچ‌گونه ذوق و هنری در طراحی آن لحاظ نشده است. ترکیبی از یک چرم انحصاری و نرم با ساختار شبکه‌ای به علاوه یک سری خطوط ناخوشایند، باعث بوجود آمدن یکی از عجیب‌ترین موفقیت‌های صنعت کفش شده است.
آدیداس کوبی 2
سال: 2001
هیچ فهرستی از زشت‌ترین کتانی‌ها با مدل کوبی از آدیداس تکمیل نمی‌شود. برخلاف داستان‌هایی که بعداً گفته شد خود کوبی برایان در طراحی این کتانی که در بازار غوغا کرد، دخالت داشت. اما حالا به عنوان یکی از زشت‌ترین کتانی‌های در نظر گرفته می‌شود. البته این کتانی نسبت به سایر محصولات کمتر شناخته شده بازار زشت‌تر نیست اما همچنان افتضاح است. البته وقتی به جای کتانی، جاروبرقی طراحی می‌کنید انتظار دیگری هم نباید داشته باشید.
کنورس وید 1
سال: 2006
قبل از اینکه مردم دنیا بدانند برند لی نینگ اصلاً مال کجاست بسکتبالیست مشهور دوین وید با همکاری برند کنورس، کتانی می‌ساخت. با همه این تفاسیر وقتی او با کنورس همکاری می‌کرد دنیا به خاطر موضوع دیگری گیج شده بود و آن طراحی این کتانی‌ها بود. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که ایده اصلی طراحی از دست تیم طراحی خارج می‌شود و نتیجه می‌شود کفشی که به جای اینکه در پای بهترین بازیکن بسکتبال دنیا بنشیند، جایش درون سطل زباله است.
استاربری 1
سال: 2006
خیلی سخت است که از کتانی‌های استیون ماربری (بسکتبالیست) با نام استاربری متنفر بود چرا که این برند با یک هدف ایجاد شده بود: آوردن کیفیت کتانی‌های باکیفیت بسکتبال برای کودکانی که نمی‌توانند از پس هزینه‌های بالای آن بربیایند. با وجود این همان‌طور که همیشه گفته‌اند به همان اندازه‌ای که پول بدهی آش هم می‌خوری، حداقل از لحاظ زیبایی‌شناسی این حرف درست است. استاربری 1 مثل یک جوراب سفید می‌ماند که همراه با یک برند در حال رشد و جزئیات است. وقتی کودکی یک کتانی 15 دلاری می‌خرد آخرین چیزی که می‌خواهد این است که این کتانی را همیشه بپوشد. جدای از قیمت که یک دستاورد تحسین‌برانگیز است بقیه داستان جای تعریف ندارد.
ریبوک انسر 9
سال: 2006
خط تولید انسر ریبوک شاهد عرضه یک سری از محصولات موفق بازار بوده است اما یک جای کار این برند، بند را آب داده است. انسر 9 بیشتر شبیه یک پوتین اسکی است تا یک کتانی و وقتی یک ورزشکار بدنبال پیدا کردن یک کتانی برای ورزش کردن می‌گردد روبه‌رو شدن با کوهی از چرم، بند، کش و یک گیره به علاوه یک کتانی سنگین برای همه انتخابی منطقی به نظر نمی‌رسد.
آدیداس تی مک 4
سال: 2004
اگر بدنبال یک کتانی که شبیه به اتوموبیل‌های آینده برای کودکان باشد، هستید باید بدانید مشکل تی مک 4 طراحی پر زرق و برق آن نیست. به جای آن مشکل این است که آنها به جای استفاده از بند که صدها سال روی کتانی‌ها به کار رفته است از یک مکانیزم عجیب و غریب بهره برده‌اند که کفش را به پای ورزشکار قفل می‌کند. اگر شما هم از این مکانیزم گیج شده‌اید باید بگویم تنها نیستید. دقیقاً به همین خاطر است که دیگر این کتانی‌ها را در رختکن ورزشگاه ندیده‌ایم.
ایر جوردن 16
سال: 2001
مدل سال ایر جوردن وقتی ارائه شد، یکی از مورد انتظار‌ترین و مورد بررسی واقع شده‌ترین کتانی‌های دنیا بود. این همه فشار و تمرکز روی این مدل سبب شد که شرکت طراحی خود را چند بار عوض کند و نتیجه هم که کاملاً مشخص است. در سال 2001 به نظر می‌رسید مایکل جوردن دیگر دورانش به سر رسیده است و رهبر طراحی برند تینکر هتفیلد نیز کنار رفته بود. این موضوع نتیجه خود را روی کتانی‌ها گذاشته است و یک نتیجه ناامید‌کننده را به جای گذاشته است.
نایکی لبرون پنج
سال: 2007
خط تولید کتانی‌های لبرون جیمز در نایکی شامل تولیدات موفقی است. البته همه این مدل‌ها به درستی فهمیده نشده‌اند و حتی بعضی‌ها از مورد تنفرترین مدل‌ها نیز طرفداران خود را پیدا کردند البته به جز مدل لبرون پنج. کسی شما را به خاطر اشتباه گرفتن این مدل با یک کفش کوهنوردی سرزنش نمی‌کند. البته با وجود بند عجیب و غریبش و ظاهر زیادی باریک و بلندش کسی شما را سرزنش نمی‌کند. البته این کتانی به طور کلی همه چیزش بد نیست اما یک سری جزئیات وجود دارند که همه چیز را از تعادل خارج می‌کنند و این کتانی را به یک کابوس تبدیل می‌کنند.
دادا سی 4
سال: 2002
وقتی حرف از طراحی بد می‌شود برندهای خیلی کمی وجود دارند که این کار را بهتر از دادا انجام می‌دهند! این شرکت همچنان در ژاپن به تولید کفش می‌پردازد اما کتانی کریس وبر (بسکتبالیست) در سال 2002 دیگر شاهکار بود! اسم کوچک او «وب» که روی یک پوشش نقره‌ای متالیک بر یک طرف کفش نقش بسته بود در حکم یک پایه برای قسمت نقره‌ای کتانی است. بقیه طراحی کتانی نیز با یک ظاهر زخمت و بدون هیچ سلیقه‌ای طراحی شده است.
ایر جوردن ملو 5.5
سال: 2005
کتانی‌های جردن تحت همان فشاری که سایر کتانی‌های ورزشی تحمل می‌کنند، قرار نمی‌گیرند. این موضوع به خاطر فشار کمتری است که در بازی به آنها وارد می‌شود. به عنوان مثال مدل ملو 5.5 برخلاف سایر تولیدات جردن، این مدل را برای قیمت مناسب و رقابتی طراحی کرده بودند. به نظر می‌رسد در طراحی این مدل تیم طراحی هیچ ایده خاصی را مد نظر نداشته است و تنها کاری که از دست‌شان را بر می‌آمده انجام داده‌اند. قسمت بالایی کتانی را با کلی سوراخ پر کرده‌اند و نتیجه یک طرح موضوعی و به ریخته شده است که هرگز نباید تولید می‌شد.
ریبوک بستنی
این مدل از ریبوک، مدتی را به خاطر اینکه توسط فارل ویلیامز (خواننده) و کیانا وست (خواننده) پوشیده شده بودند مورد تحسین قرار گرفتند. به نظر می‌رسد برای اینکه این اتفاق رخ بدهد ریبوک دست به جیب شده است. به خاطر اینکه وقتی از لحاظ زیبایی به این کتانی نگاه می‌کنید گویا یک دمپایی است که پوشش کتانی روی آن کشیده‌اند. رنگ‌بندی آن بد است و بافت ضخیمی هم دارد.
ریبوک جی یونیت
سال تولید: 2002
در یک حرکت عجیب ریبوک در سال 2000 با همکاری پنجاه سنت (رپر مشهور) دست به تولید یک کتانی زد. ما متوجه شده‌ایم که این همکاری برای پنجاه سنت حدود 80 میلیون دلار سود داشته است اما این درآمد به لطف اسم این رپر مشهور بدست آمد. خود کفش‌ها سنگین هستند و ناشیانه طراحی شده‌اند و کلاً با چیزی که پنجاه سنت در ذهن داشته کاملاً متفاوت بوده است. در حقیقت بین چیزی که پنجاه سنت بوده و چیزی که می‌فروخته است ارتباطی وجود ندارد و این سبب شده تا این مدل با زیرکی خاصی پول را از جیب مشتری‌ها بیرون بکشد. در همین زمان که پنجاه سنت روی مدل جی یونیت کار می‌کرد جی زی (خواننده) نیز روی کتانی‌های خودش با نام اس کارتر کار می‌کرد. آنها کمتر فروختند اما به همان بدی بودند.
نایکی توتال ایر مکس
سال تولید: 1998
تلاش برای ساخت یک کتانی برای تیم دانکن (بسکتبالیست) و ترکیبی از مدل ایر مکس و فوم پازیت تبدیل به یک تکه آجر شده تا یک کتانی برای یک ورزشکار. این مدل به هیچ عنوانی نتواست موفق شود. اما همان استقبال کوچک و جنجالی که به پا کرد، کافی بود تا چند سال پیش دوباره این مدل را به بازار ارائه کنند اما بعد از اینکه به قفسه فروشگاه‌ها رسیدند ما امیدواریم که دیگر آنها را فقط در زباله‌دان تاریخ ببینیم.
نایکی فلایت پوزیت 3
سال تولید: 2001
فلایت پوزیت 3 درست مثل پیش‌گویی یک آینده نامعلوم است که سه المان طراحی مختلف را در خود دارد که هیچ‌کدام ویژگی مثبتی را به آنها اضافه نمی‌کند. پوسته‌های متعددی که به ساختار کتانی در دو طرف آن اضافه شده است یادآور اشکال عجیب و غریبی است که نه ورزشی و نه مفید هستند. نایکی توانسته چندین رنگ را از این تکه آجر که اسمش کتانی است کم کند اما در نهایت این کتانی یک بازنده بزرگ است.
آدیداس ریک اوونز سوپراستار
سال: 2015
ریک اوونز (طراح مشهور) تا حالا با آدیداس کارهای مختلفی را انجام داده است اما سبک او برای همه مناسب نیست و گاهی اوقات سبکش برای هیچ کس مناسب نیست! وقتی قرار باشد طراحی فوق‌العاده مدل سوپر استار آدیداس را با طراحی عجیب اوونز ترکیب کنید نتیجه چندان جالب توجه نخواهد بود. نتیجه یک پوتین چرمی است که مثل یک وسیله غواصی به نظر می‌رسد، همراه با یک پوسته پلاستیکی که در قسمت بالایی آن زیادی چسب خورده است. به این موارد قیمت 1000 دلاری آن را نیز اضافه کنید تا دیگر سراغ این کتانی نروید.
آدیداس جرمی اسکات توتم
سال تولید: 2012
گاهی معنای یک چیز از طراحی‌اش بدتر است. وقتی صحبت از همکاری طولانی مدت جرمی اسکات (طراح) و آدیداس می‌شود گاهی اوقات نیت او قربانی حس زیبایی‌شناسی‌اش می‌شود. در طول زمان کتانی‌های بوده‌اند که به خریداران حس نژاد پرستی یا ظاهر یک حیوان عجیب را یادآور می‌شده‌اند. اما این مدل از همه زشت‌تر است و این طرح با زمینه توتمی خود توانسته این نماد مذهبی را بدون هیچ فکری برای زیبایی این کتانی قربانی کرده است. رنگ‌ها زیادی آشکار هستند و طراحی خیلی بزرگ بدون هیچ احترامی است. این از آن محصولاتی است که به هیچ کس، سودی نرساند.
ورساچه
سال تولید: 2014
ببینید ورساچه سال‌هاست که یک خانه طراحی محترم است اما این اولین کتانی آنها یک اشتباه فاحش بوده است. قسمت بالایی این کتانی تلاشی برای ایجاد یک طرح ساده بوده است اما در نهایت تبدیل به طراحی کلاس پایین شده است. قرار دادن یک ظاهر ساده و ارزان در کنار یک زبانه پر زرق و برق زیادی در جلوی کتانی سبب شده تا این کتانی بیشتر مناسب اسکیت‌باز‌ها بشود. یک المان لوکس و بزرگ طلایی از سر مدوسا روی زبانه این کتانی با بقیه این طراحی این کتانی در تضاد قرار دارد. به اینها قیمت 1200 دلاری آن را نیز بیفزایید.
نایکی ایر با طرح گور خر
سال تولید: 2011
این کتانی‌ها همان‌قدر که زشت هستند به همان اندازه نیز برای پوشیدن سخت هستند. اما باید اذعان کرد این تنها باری خواهد بود که این کتانی‌ها را وارد این فهرست می‌کنیم در واقع ما آنها را دوست داریم. چیزی که ما تحسین می‌کنیم هنر خیاطی به کار رفته در تولید آنهاست. وقتی بتوانید آنها را بپوشید ارزشش را دارند. زشت هستند اما شگفت‌انگیز نیز هستند.