چزاره پاوزه؛ نویسنده‌ای که ادبیات ایتالیا را متحول کرد

برترین ها: چزاره پاوزه، شاعر، نویسنده، مترجم و منتقد پرآوازه ی ایتالیایی و از چهره های مهم ادبی قرن بیستم این کشور است. او از آن دسته از نویسندگان ایتالیاست که ادبیات این کشور را متحول کردند.

پاوزه در نهم سپتامبر سال 1908 در روستای کوچکی به نام سنتو استفانو بلبو Santo Stefano Belbo درنزدیکی شهر تورین به دنیا آمد. در سن شش سالگی پدرش بر اثر سرطان مغز درگذشت و ضربه این فاجعه تا پایان عمر با او ماند.

 
 

 

از آن پس تربیت او را مادرش به عهده گرفت که سختگیری‌های شدیدش در شکل‌گیری شخصیت به شدت درون‌گرای پاوزه بی تاثیر نبود. طوری که بسیاری در معرفی ابتدایی او از پاوزه به عنوان مردی خجالتی که همیشه آماده مخفی ماندن از دیگران است، نام می‌برند.

چزاره پاوزه هم‌زمان با پایان تحصیلات مدرسه دو سال به آموزش زبان یونانی و لاتین گذراند و از همان سال‌ها علاقه‌اش به ادبیات شروع شد. او در دانشکده ادبیات دانشگاه تورین، با اشتیاق زیاد شروع به یادگیری زبان انگلیسی کرد.

 

پاوزه انگلیسی را به شوق آشنایی با ادبیات آمریکا و به قصد تعمق بیشتر با آثار والت ویتمن شاعرو نویسنده آمریکایی و پدیدآورنده شعر آزاد در امریکا آغاز کرد و پایان‌نامه دانشگاهی خود را نیز به تفسیر اشعار والتمن اختصاص داد. او همچنین نقش مهمی در شناساندن ادبیات و نویسندگان آمریکایی در ایتالیا دارد.

پاوزه مقالات و همچنین کتاب‌هایی از جمله رمان، شعر و داستان از ادبیات آمریکا، از زبان انگلیسی به ایتالیایی برگردانده است که از جمله می‌توان به ترجمه «موبی دیک» اثر هرمان ملویل و «چهره مرد هنرمند در جوانی» نوشته جیمز جویس اشاره کرد.

 

بعدها ملویل تاثیر به سزایی در آثار تالیفی پاوزه داشت، تا جایی که در آثارش می‌بینیم که به افسانه‌ها، سمبل‌ها و اسطوره‌ها توجه زیادی نشان داده است.

 

از جمله کتاب‌های بسیار مهم چزاره پاوزه، «گفتگوهایی با لئوکو» است که چند سال پیش به فارسی نیز برگردانده شد. این کتاب مجموعه 27 گفتگو با شخصیت‌های افسانه‌ای و اسطوره‌ای است.

ارتباط و دوستی پاوزه با چندین نویسنده و روشنفکر آن زمان، در ورود او به تشکیلات ضد فاشیستی موثر بود . از جمله می‌توان به Leone Ginzburg, Norberto Bobbio, Massimo Mila و Giulio Einaudi اشاره کرد.

گروهی از روشنفکران ایتالیا که اسامی ذکر شده هم از رهبرانش بودند، جنبشی را به نام «عدالت و آزادی» عیله فاشیسم به راه انداختند که در همان ابتدای کار یعنی سال 1934 تعدادی از آنها دستگیر شدند.

 

پاوزه نیز به عنوان یکی از فعالان جنبش «عدالت و آزادی» در سال 1935 در ادامه بازداشت‌ها، دستگیر و به سه سال زندان محکوم شد.

کار در مجله ضد فاشیستی «فرهنگ» و هم چنین یکی از بنیانگذاران انتشارات Einaudi (در حال حاضر یکی از مهم ترین انتشارات ایتالیاست) بودن، که این مجله زیر نظرش منتشر می‌شد، یکی از دلایل بازداشت پاوزه بود.

 

تجربه این سه سال، هم در داستان «زندان» و هم در رمان «رفیق» منتشر شده است. پاوزه پس از آزادی از زندان مبارزه با فاشیست را کنار نگذاشت و بین سالهای 1943 تا 1945 با پارتیزان‌های جنبش مقاومت ضد فاشیست در بلندی‌های «پیه مونت» زندگی کرد.

آثار تالیفی او مانند تمام هم‌نسلانش متأثر از جنگ‌های جهانی، فاشیسم و جنبشهای مدرن سیاسی و ادبی است. آثار پاوزه را می‌توان در قالب رئالیست و یا نئورئالیست دسته‌بندی کرد که اکثرا متاثر از فضای اجتماعی پیرامون‌اش هستند. تنهایی و خیانت از موضوعات تکرار‌شونده در آثار اوست.

 

بسیاری از شخصیت های‌پاوزه در برابر رخ دادها و انتخاب هایشان تنها هستند و قهرمانانش گرچه با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند، اما این ارتباط سطحی باقی می‌ماند. از دیگر خصوصیات آثار او این بود که شخصیت‌های داستانی‌اش می‌توانستند جهان‌شمول باشند.

چزاره پاوزه در روز 27 ماه اوت 1950 در سن 42 سالگی در هتلی به نام «رم» در شهر تورین، در اوج شهرت و زمانی که هنوز چند ماهی از دریافت جایزه «استرگا» که مهم‌ترین جایزه ادبی ایتالیا است نگذشته بود، دست به خودکشی زد و درگذشت. سال 1957 هفت سال پس از مرگ او جایزه‌ی ادبی چزاره پاوزه در ایتالیا بنیانگذاری شد.