بر اساس فهرست منتشر شده از مراجع معتبر، در سال 2002، 10 تا از بدترین برنامههای تلویزیونی که تا به آن زمان پخش شده‌اند را خدمت شما معرفی خواهیم کرد. ما در این مطلب قصد داریم که چندین ژانر برنامههای تلویزیونی مانند برنامههای جدی، طنز و کمدی و موزیکال پلیس (یک نوع موزیکِ راک است که در سال 1970 ابداع شده است) در یک دهه از تاریخ تلویزیون را برای شما به تصویر بکشیم. در این فهرست اسامی برنامه‌هایی وجود دارد که واقعا منتقدان و بینندگان را کفری کرده بودند. بینندگان با هدفِ شاد شدن و پر کردن اوقات فراغتشان پای این برنامه‌ها می‌نشستند ولی این برنامه‌ها کاملا حوصله‌ی آن‌ها را سر می‌بُرد. برنامه‌ای که موضوعش برخلاف حرمت‌های خانوادگی بود در صدر این لیست قرار دارد البته این نوع برنامه‌ها عموماً منفور هستند. فهرستی از بدترین برنامههای تلویزیونی که ساخته شده است را در ادامه بیان خواهیم کرد. در این فهرست بسیاری از ژانرها موجود است، که پیش‌تر به‌عنوان مجوعه‌های دوست‌داشتنی تلویزیونی شناخته می‌شدند. اما در بعضی مواقع با نمایش صحنه‌ای در برنامه‌ی تلویزیونی امکان دارد که بینندگان شما، ریزش و افت شدیدی را داشته باشند و برنامه‌ی دوست‌داشتنی شما را به برنامه‌ای نفرت‌انگیز مبدل سازد. با بنیتا همراه باشید.
10 - هی هاو هانی (Hee Haw Honeys)
موزیک کانتری (نوعی موزیک) یکی از ویژگی‌های برنامه‌ی "هی هاو هانی" به شمار می‌رفت. "کتی لی گیفورد" و "مسیتی رو" به‌عنوان دو خواهر در حال اجرای این نوع موسیقی در یک رستوران کنار جاده‌ای، در این برنامه ایفای نقش می‌کردند. اجرای آن‌ها به‌قدری افتضاح بود که بسیاری از هنرمندانِ محبوب موسیقیِ کانتری یک یا دو آهنگ خود که در حال اجرا بود را متوقف کردند و اعلام کردند با وجود این برنامه ننگ است که مردم بدانند ما هم موزیک کانتری کار می‌کنیم. (تا این حد افتضاح)
نمایشِ طنزِ آدمِ جنگلی هومر، بلو گراس (نوعی موسیقی آمریکایی)، موسیقی گاسپل (نوعی موسیقی از ژانر کریستیان است) و نمایشِ فرهنگِ کشوری و روستایی از ویژگی‌های بارز این برنامه به شمار می‌رفت. اساس این برنامه، طرح "لوئیز دینر" است و از دختران چاقِ مزرعه که لباس‌های عجیبی می‌پوشند الهام گرفت و نام خود را "هی هاو هانی" نامیدند. آنچه مشخص است این است که در آخر این برنامه نتوانست محبوبیتی را در بین بینندگان تلویزیونی کسب کند.
این برنامه از مهمانان موزیکالی همچون "لورتا لین"، "کانوی توئیتی" و "رونی میلسپ" دعوت می‌کرد و از آن‌ها سود می‌برد. مهمانان برجسته‌ی این برنامه شامل "روی"، "گایلارد استارلین"، "لولو رومان" و "کنی پرایس" بودند. باوجود اینکه سرمایه‌گذاری خوبی بر روی "هی هاو هانی" در نظر گرفته شده و همچنین با داشتن بخشِ پخش موسیقی که انتظار می‌رفت علاقه‌مندان زیادی را به خود جذب کند ولی مورد اقبال عمومی قرار نگرفت و این برنامه پس از مدتی به یکی از برنامههای منفور تلویزیون مبدل گشت.
9 - برنامه‌ی جکی گلیسون
برنامه‌ی "جکی گلیسون" از سال 1952 تا 1970 در زمینه‌های مختلف به روی آنتن رفت. این برنامه در انواع گوناگونی مانند نمایش، بازی، مباحثه فعالیت می‌کرد. طولانی‌ترین و آخرین نسخه‌ی این برنامه، قسمت نمایشیِ آن بود که کاراکترهای کمدی متفاوتی در آن بازی می‌کردند و بعضی مواقع این نمایش تحت تأثیر درام قرار می‌گرفت و در بعضی مواقع رقص هم در این نمایش دیده می‌شد. معروف‌ترین نسخه‌ی این برنامه قسمتِ بازیِ آن بود که " تو در عکس هستی " نام داشت و به معنای حقیقی می‌توان گفت که افتضاح بود که حتی خودِ گلیسون وادار شد تا در هفته‌ی بعد از بینندگان عذرخواهی کند.
در این بازی، افراد معروف و مشهور بر روی یک کارت چسبیده می‌شد و به شرکت‌کنندگان تقدیم می‌شد و درحالی‌که آهنگی در حال پخش بود آن را قطع کرده سپس گلیسون سوالاتی می‌پرسید که با بله و خیر باید پاسخ داده می‌شد. بخشِ بازی این برنامه‌ی تلویزیونی، تلاش گلیسون برای نشان دادن تنوع او پس از موفقیت در بخشِ نمایش و هانیمونرس (Honeymooners) بود. نیازی به گفتن ندارد که با اضافه کردن بخش بازی به برنامه‌ی خود دستی دستی گور خود را کند! مجله‌ی تایم بصورت جداگانه به قسمت‌های این برنامه‌ی تلویزیونی اشاره کرد که به چه دلایلی این برنامه در سال 1960 یکی از فصل‌های بد تاریخ تلویزیون به شمار می‌رفت.
8 - موسیقی راک پلیسی (نوعی برنامه موزیکال آمریکایی)
این برنامه خیلی زود توانست به یکی از نمایش‌های افتضاحِ تلویزیون در سال 1990 تبدیل بشود. این مجموعه در سال 1990 دارای 2 قسمت بود. قسمت‌هایی به نام (police procedural) و قسمت موزیکال. اما هیچ‌یک از این بخش‌ها توانایی این را نداشت که بتواند بینندگان را به‌پای تلویزیون بکشاند. انتقاد وحشتناکی بر روی این برنامه وارد شد و به‌طور کلی تصور می‌شد که یکی از عجیب و غریب‌ترین مجموعه‌های تلویزیونی در کل دوران است.
در طول این برنامه بعضی از موضوعاتِ مهم و جدی نیاز به صدا و لحنی جدی داشت اما شخصیت‌ها به‌طور اتفاقی در زمان‌های مهم سمتِ موزیکال کردن برنامه هم می‌رفتند. استیون بوشکو به‌عنوان کارگردان نمایشِ "پلیس هیل استریت بلوز" موفق بود. شبکه‌ی (ABC) نیز مایل به پرداخت پول زیادی به استیون بود تا موسیقی راک پلیسی را نیز مانند اجرای قبلش (پلیس هیل استریت بولز) موفق گرداند. اما در انتهای کار و با بازخورد‌های انجام گرفته، برای شبکه‌ی (ABC) شرم‌آور بود که روی این برنامه هزینه‌ی سنگینی را متقبل شده است.
بوشکو پس از اینکه برنامه‌اش لغو شد در تماسی تلفنی با نیو-یورک تایمز گفت: "من از اجرای این برنامه چه تجربه‌ای کسب کردم؟ اینکه هیچ‌گاه موزیک را به سمت موزیکِ راک پلیس نبرم. لازم نیست که شخصیت‌ها به سمتِ آهنگ کشیده شوند". این مجموعه نیز پس از 11 قسمت بسته شد. در آخرین قسمت، قالب شخصیت‌ها به هم ریخت و دست‌اندرکاران برای اجرای آهنگ پایانی به یکدیگر ملحق شدند.
7 - برنامه تلویزیونی کمدیِ (AfterMASH)
این برنامه چندین بار به‌عنوان برترین برنامه در کل دوران شناخته شده است. (M*A*S*H) به عنوان یکی از محبوب‌ترین و بهترین نمایش‌ها در کل دوران شناخته می‌شود. این برنامه از طرف مقامات تلویزیونی به عنوان بیست و پنجمین نمایش تلویزیونی بزرگ در کل ادوار شناخته می‌شود. اما اجرای این برنامه پس از 11 فصل در سال 1983 قطع شد. برنامه (AfterMASH) در یک بیمارستان جانبازان پس از جنگ اجرا می‌شد که بازیگران آن شامل هری مورگان (کلونول پوتر)، جامی فر (کلینگر) و ویلیام کریستوفر (فادر مولکاهی) بودند.
در این برنامه موضوعاتی همچون رفتارِ جنگ مورد بحث قرار می‌گرفت. بطور کلی (M*A*S*H) پس از اتمام فصل نهم خود دیگر انرژی سابقش را نداشت. وقتی برنامه‌ی (M*A*S*H) فصل 10 و 11 خود را نمایش داد نه‌تنها سابقه‌ی خوبش را خراب کرد بلکه در فهرست برنامههای تلویزیون در کل ادوار، به‌عنوان یکی از بدترین برنامه‌ها شناخته شد. این برنامه همچنین در مجله تایمز نیز به‌عنوان 100 ایده‌ی بد قرن شناخته شد. این برنامه به همین سادگی از عرش به فرش رسید!
6 - برنامه‌ی تلویزیونی (Celebrity Boxing)
این برنامه‌ی تلویزیونی در بهار سال 2002، تنها با داشتن دو قسمت به روی آنتن رفت. افرادِ مشهوری که سطحشان پایین‌تر بود، نیاز به این داشتند که نگاه‌های بیشتری به سمتشان جلب بشود. در قسمت اول دنی بونادوس و باری ویلیامز، تاد بریجز و وانیلا آیس، تونیا هاریدینگ و پائولا جونز به مصاف یکدیگر رفتند. قسمت دوم شامل 4 دعوای برجسته بود که تعدادی از افراد معروف از حضور در نمایش خودداری کردند.
داروا کانگر و اولگا کوربوت، داستین دیاموند و رون پالیلو، مانوت بول و ویلیام پری، جوی بوتافوکو و جوانی چینا لویر به ضرب و شتم یکدیگر پرداختند. در حالیکه "ویرد ال یانکوویچ" به مبارزه نزدیک شده بود تصمیم گرفت که مبارزه نکند چرا که فکر می‌کرد مبارزه کردن با یک زن در تلویزیون حرکت خوبی نیست و البتهت امکانش را داشت که "ال یانکوویچ" در طول مبارزه به‌صورت ناخواسته آن زن را بکشد.
شبکه تلویزیونی ESPN) 20) دلیل برای اینکه این برنامه تبدیل به یک برنامه مسخره، شرم آور و نامناسب شد را مطرح کرده است. تولید این برنامه به دلایل زیادی متوقف شد چونکه (D-Lister) حاضر به عذرخواهی نبود و اینگونه شد که اجرای این برنامه متوقف شد. این یک واقعیت است که وقتی افراد مشهوری در یک برنامه حضور داشته باشند و آن برنامه افتضاح به بار بیاورد، این افراد دیگر تمایلی برای جلب توجه بیشتر ندارند و خود را گم و گور می‌کنند.
اگر از این ماجرا راضی بودید می توانید یک سری هم به "زنانی که سینما را عوض کردند (قسمت پنجم)" بزنید.
