رضا ساکی
امروز روز شعر و ادب پارسی است و ایسنا گزارشی منتشر کرده است درباره فروش «آش ماست» و «زیتون شیراز» در سعدیه.
البته شما بهتر از من می‌دانید که در همه بناهای تاریخی و فرهنگی کشور انواع آش، ساندویچ، فست‌فود، زیورآلات چینی و بادکنک هلیومی فروخته می‌شود و برخی بناها به دستگاه سنجش تراکم استخوان، فشار خون و ضربان قلب هم مجهزند.
به هر حال مردم که برای خود سعدی و حافظ و شهریار و خیام و فردوسی که بر سر قبر آن‌ها حاضر نمی‌شوند؛ باید یک آش ماستی، آش دوغی، آش رشته‌ای، سنگ ماه تولدی چیزی باشد که آدم به بهانه آن فاتحه‌ای هم برای شاعران ایرانی بخواند.
البته بد هم نیست. مثلا فکر کنید به سعدیه می‌روید و علاوه بر دیدار حضرت سعدی یک کیلو زیتون شیرازی هم می‌خرید. این‌طوری در زمان سفر هم صرفه‌جویی می‌شود. حالا اگر کسی در زمان سفر به شیراز وقت کم آورد و خواست بین رفتن به سعدیه و خرید زیتون یکی را انتخاب کند چه می‌کند؟ به نظرم در بیشتر موارد اگر مردم بخواهند میان زیتون و سعدی یکی را انتخاب کنند، زیتون اصل شیراز را انتخاب کنند چون به هر حال سعدیه یک سنگ قبر است و تعدادی استخوان اما زیتون اصل شیراز را فقط می‌شود در شیراز خرید.
پس بهتر است در سعدیه زیتون اصل شیراز هم فروخته بشود.
باقی بقای‌تان
