مرغی که بوی بد می‌دهد، تردید زیادی پیش می‌آورد؛ باید آن را پخت و خورد، یا دور انداخت؟ خوردن آن ایمن است یا خطرناک؟ خب، جواب چندان پیچیده نیست. بهتر است آن را دور بیندازید تا خطر مسمومیت را به جان بخرید. مرغ بدبو را بی‌هیچ تاملی، باید دور انداخت.
معمولا مرغ و تخم‌مرغ گندیده، بوی بد گوگرد می‌دهند. این بو ناشی از انباشت باکتری‌های خطرناکی است که عامل فساد هستند. انبار کردن در دمای نامناسب و بسته‌بندی ضعیف، معمولا عامل اصلی رشد زیاد این باکتری‌های خطرناک هستند که می‌توانند باعث مسمومیت شوند. در حالی که بوی بد گوگرد (سولفور) می‌تواند علامت مناسبی از خراب شدن مرغ باشد، چند نشانه دیگر هم می‌تواند برای فهمیدن این مساله کمک کند.
تغییر رنگ
در کنار بوی بد، ممکن است متوجه تغییر رنگ گوشت مرغ هم شوید. تیره شدن یا پریدن رنگ گوشت، معمولا دیگر نشانه‌ای است که در کنار بوی بد وجود دارد. هم‌چنین اگر به گوشت مرغ فاسد دست بزنید، ممکن است لیز شده باشد. وقتی باکتری‌ها لایه بیرونی مرغ را فرا می‌گیرند، سطح آن حالت لیز و لزج پیدا می‌کند. این می‌تواند نشانه درهم شکستن بافت و پروتئین‌های موجود در مرغ نیز باشد.
باکتری‌ها
باکتری‌هایی که عامل ایجاد بوی بد هستند، در صورت خورده شدن قادرند به شدت بیماری‌زا باشند. علایم عمومی مسمومیت غذایی نیز شبیه آنفولانزا است، یعنی حالت تهوع، استفراغ، اسهال و در بعضی موارد، تب. البته امکان دارد افراد سالم این باکتری‌ها را بخورند و هضم کنند و مشکلی هم برای‌شان پیش نیاید، ولی بچه‌ها، افراد سالخورده، زنان باردار و آن‌هایی که سیستم ایمنی قوی ندارند، ممکن است بیش از بقیه در معرض خطر باشند.
نگهداری درست
مرغ تا دو روز در یخچال می‌ماند. آن را در ظرفی که در محکمی دارد و چیزی به آن نفوذ نمی‌کند، نگه دارید یا سفت و محکم در پوشش پلاستیک یا فویل آلومینیوم بپیچید. مرغ در فریزر ماندگاری نامحدود دارد، اگرچه طعم و بافت بخش‌هایی از آن بعد از 9 ماه و طعم کل مرغ بعد از یک سال تغییر می‌کند و کیفیتش را از دست می‌دهد.
برای این که سرمای فریزر روی مرغ اثر نگذارد، آن را سفت و محکم در پوشش‌های مخصوص فریزر یا فویل بپوشانید و یا در ظرف‌های فریزری که هوا در آن نفوذ نمی‌کند، بگذارید.
