علائم کاهش شنوایی
مایع روان گوش میانی با مسدود کردن لوله استاش، از عبور ارتعاشات جلوگیری و شنوایی را دچار مشکلاتی می‌کند. در چنین مواقعی کودک: نسبت به صداهای ظریف‌تر واکنش نشان نمی‌دهند. صدای رادیو و تلویزیون را بالا می‌برد. با صدای بلندتر حرف می‌زند. در کلاس حضور و توجه کمتری دارد.
سایر علائم گوش درد شدید عبارتند از: تب حالت تهوع یا استفراغ سستی و بی‌حالی. گوش درد اگر همراه با برون‌ریزی مایع داخل گوش باشد، اغلب علائم خاصی ندارد. در برخی از کودکان مایعی که داخل گوش میانی است، باعث گرفتگی و پُری گوش می‌شود؛ بنابراین کاهش شنوایی اتفاق می‌افتد، اما چندان محسوس نیست. عفونت گوش گاه با عفونت قسمت فوقانی دستگاه تنفسی همراه است؛ بنابراین علائمی مثل آبریزش بینی و سرفه کردن را نیز دارد.
طول دوره درمان
عفونت گوش میانی اغلب ظرف 2-3 روز برطرف می‌شود و حتی گاهی اوقات نیاز به استفاده از دارو هم نیست. اگر پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز کند، بهتر است آن را طی 10 روز به مصرف برسانید. کودکان 6 سال به بالا اگر دچار عفونت متوسط گوش شوند، آنتی‌بیوتیک را در دوره کوتاه‌تری (5-7 روز) مصرف می‌کنند؛ اما ممکن است پس از این مدت باز هم کودک مداوا نشود که باید طبق تشخیص پزشک مجدداً مورد درمان قرار گیرد.
برای تشخیص عفونت گوش تنها راه ممکن، معاینه پزشک با دستگاه اُتوسکوپ است و برای تعیین نحوه و نوع درمان، باید نوع عفونت و شدت آن مشخص شود. اینکه چند وقت است کودک به عفونت گوش دچار است؟ کودک چند سال دارد؟ آیا عفونت گوش روی شنوایی او تأثیر گذاشته یا خیر؟
چه زمان به آنتی‌بیوتیک نیاز است؟
کودکانی که دچار عفونت شدید گوش شده‌اند، باید به طور روزانه آنتی‌بیوتیک مصرف کنند تا از احتمال عفونت‌های بعدی در آنها جلوگیری شود. کودکان کم سن و سال‌تر که دچار عفونت شدید هم هستند، بلافاصله بعد از تشخیص باید مصرف آنتی‌بیوتیک را شروع کنند. کودکانی که گوش درد مداوم و برون‌ریزی مواد مایع گوش (بیش از مدت 3 ماه) دارند، باید هر 3-6 ماه یکبار توسط پزشک معاینه شوند.
ناراحتی و درد ناشی از عفونت گوش را می‌توان با مصرف استامینوفن و ایبوپروفن کاهش داد؛ به خصوص اگر این درد با تب هم همراه باشد. برخی کودکان که شرایط خاص دارند (مثلاً کودکانی که دچار تأخیر در تکلم هستند)، ممکن است نیاز به جراحی لوله گوارش داشته باشند. در این عمل در گوش، بینی و گلو لوله‌ای به نام «تیمپنوستومی» قرار داده می‌شود تا مایع گوش از گوش میانی جریان یابد و فشار داخل گوش یکنواخت گردد.
علائم کاهش شنوایی
مایع روان گوش میانی با مسدود کردن لوله استاش، از عبور ارتعاشات جلوگیری و شنوایی را دچار مشکلاتی می‌کند. در چنین مواقعی کودک: نسبت به صداهای ظریف‌تر واکنش نشان نمی‌دهند. صدای رادیو و تلویزیون را بالا می‌برد. با صدای بلندتر حرف می‌زند. در کلاس حضور و توجه کمتری دارد.
سایر علائم گوش درد شدید عبارتند از: تب حالت تهوع یا استفراغ سستی و بی‌حالی. گوش درد اگر همراه با برون‌ریزی مایع داخل گوش باشد، اغلب علائم خاصی ندارد. در برخی از کودکان مایعی که داخل گوش میانی است، باعث گرفتگی و پُری گوش می‌شود؛ بنابراین کاهش شنوایی اتفاق می‌افتد، اما چندان محسوس نیست. عفونت گوش گاه با عفونت قسمت فوقانی دستگاه تنفسی همراه است؛ بنابراین علائمی مثل آبریزش بینی و سرفه کردن را نیز دارد.
پیشگیری
برخی از عوامل ایجاد عفونت گوش را نمی‌توان تغییر داد؛ مثل وراثت؛ اما تغییر در برخی از شیوه‌های زندگی و رعایت برخی نکات می‌تواند این خطر را در کودکان به حداقل برساند: حداقل به مدت شش ماه بعد از تولد به کودک خود شیر بدهید تا از رشد و پیشرفت هرگونه عفونت در آنها جلوگیری شود.
کودک هیچگاه نباید در معرض دود سیگار قرار گیرد، زیرا شدت عفونت گوش در این شرایط چند برابر می‌شود. هم کودکان و هم والدین باید شستن دست‌ها به شکل صحیح را تمرین کنند؛ به این ترتیب احتمال انتقال جرم‌ها و میکروب‌ها از فردی به فردی دیگر به حداقل می‌رسد و کودک کمتر دچار سرماخوردگی و متعاقباً عفونت گوش می‌شود. استفاده از برخی واکسن‌های خاص از عفونت گوش جلوگیری می‌کند.
برای خواندن بخش اول-عفونت گوش در کودکان- اینجا کلیک کنید.
