به گزارش ایسنا، آمار گمرکی بزرگترین واردکننده نفت در جهان، نمی‌تواند بررسی دقیقی از دینامیک‌های بازار نفت جهانی باشد اما از این جهت که چین رشد تقاضا را در سال‌های اخیر هدایت کرده، حائز اهمیت است.
طبق آمار گمرکی، چین 281.1 میلیون تن نفت خام در هشت ماه نخست سال میلادی جاری وارد کرد که معادل 8.44 میلیون بشکه در روز بود. این میزان 12.3 درصد یا حدود 950 هزار بشکه در روز نسبت به مدت مشابه سال 2016 افزایش نشان می‌دهد.
با توجه به اینکه آژانس بین‌المللی انرژی انتظار دارد مصرف نفت جهان 1.6 میلیون بشکه در روز در سال 2017 نسبت به سال 2016 افزایش داشته باشد، این رقم چین را بزرگترین مشارکت‌کننده در رشد تقاضای جهانی در سال جاری ساخته است.
تحلیل و بررسی آمار واردات چین نشان می‌دهد چه کسی سهم بازارش را افزایش داده و چه کسی با کاهش سهم بازار خود روبرو شده است.
عربستان سعودی در هشت ماه نخست سال 2016 بزرگترین صادرکننده نفت به چین بود اما در فاصله ژانویه تا اوت امسال به رتبه سوم پس از روسیه و آنگولا تنزل یافت.
صادرات عربستان به چین در هشت ماه نخست امسال 1.03 میلیون بشکه در روز بود که 1.7 درصد نسبت به مدت مشابه سال میلادی گذشته کاهش داشت.
اگرچه این کاهش نسبتا اندک به نظر می‌رسد اما اگر در نظر بگیریم که مطابق با روند افزایش واردات از سوی چین، عربستان می‌توانست صادراتش به این کشور را بالا ببرد، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
اگر از 12.8 درصد مجموع نرخ رشد واردات نفت چین، واردات نفت عربستان افزایش داشت به معنای آن بود که این کشور 1.18 میلیون بشکه در روز صادرات داشته است. این رقم 150 هزار بشکه در روز بیشتر از میزان صادرات واقعی عربستان است و شاید به خوبی نشان می‌دهد که سعودی‌ها با محدود کردن تولید خود به منظور متعادل کردن بازار نفت جهانی و بالا بردن قیمت‌ها، تا چه میزان از سهم صادراتشان را واگذار کرده‌اند.
سعودی‌ها یکی از بانیان اصلی توافق سال گذشته اوپک و متحدانش شامل روسیه برای محدود کردن تولید به میزان حدود 1.8 میلیون بشکه در روز بودند. این توافق که در ابتدا قرار بود به مدت شش ماه اجرا شود، بعدها تا پایان سه ماهه نخست سال آینده تمدید شد. زیرا مشخص شد که بازار با آهنگ آهسته‌تری از آنچه تولیدکنندگان امیدوار بودند، در حال متعادل شدن است و قیمت‌ها در محدوده نسبتا پایینی مانده‌اند.
بنابراین اگر سعودی‌ها بخشی از سهم بازارشان در چین را از دست داده‌اند، چه کشورهایی جای آنها را گرفته‌اند؟
بر اساس گزارش رویترز، در میان تولیدکنندگانی که در توافق کاهش تولید حضور دارند، آنگولا و روسیه موفق شده‌اند سهمشان از واردات نفت چین را افزایش دهند.
چین در هشت ماه نخست سال 2017 به میزان 1.05 میلیون بشکه در روز از آنگولا نفت وارد کرد که 16.6 درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته افزایش داشت.
اگر رشد واردات چین از آنگولا با نرخ رشد کلی واردات نفت این کشور تطبیق داده شود، به معنای آن است که چین 1.02 میلیون بشکه در روز نفت از آنگولا خریداری کرده است یعنی آنگولا 30 هزار بشکه در روز بیشتر در مقایسه با زمانی که سهم بازارش ثابت می‌ماند، نفت عرضه کرده است.
واردات نفت چین از روسیه در هشت ماه نخست امسال به 1.16 میلیون بشکه در روز رسید که 13.2 درصد رشد داشت که به معنای 10 هزار بشکه در روز صادرات بیشتر در مقایسه با شرایطی است که سهم بازارش ثابت می‌ماند.
ایران در هشت ماه نخست در مقایسه با نرخ کلی رشد واردات چین، 83 هزار بشکه در روز و عراق 17 هزار بشکه در روز کاهش صادرات داشت.
در میان صادرکنندگان خارج از توافق اوپک و متحدانش، بزرگترین برد را برزیل داشت که صادراتش به چین در هشت ماه نخست سال میلادی جاری 41.8 درصد رشد کرد و به 480 هزار بشکه در روز رسید.
شاخص‌ترین صادرکننده در این بین آمریکا بود. چین در هشت ماه نخست امسال 128 هزار بشکه در روز از آمریکا واردات داشت که بیش از 1000 درصد رشد داشت.
از برخی جهات آمار واردات نفت چین، دنیای کوچکی از مسائل بازار نفت جهانی را تشکیل می‌دهد. آمار چین نشان می‌دهد که بار متعادل‌سازی بازار به طور یکسان از سوی کسانی که در توافق کاهش تولید حضور دارند، تقسیم نشده است. از سوی دیگر نشان می‌دهد که چین به راحتی توانسته است برای عرضه کسانی که تولیدشان را محدود کرده‌اند، جایگزینی پیدا کند.
