با توجه به آیات قرآن، معنا و مفهوم(دحوالارض) چیست ؟

از ریشه "دحو"  فقط یک بار در قرآن استفاده شده که آن هم آیه زیر است:

وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحاها(1)

این آیه بعد از آیاتی است که به خلقت آسمان ها و زمین اشاره دارد تا به بشر گوید که خلقت آسمان و زمین از آفریدن دوباره شما بعد از مرگ سخت تر نیست و خدایی که آسمان ها و زمین را خلق کرده، بر خلق دوباره شما توانایی دارد. در آیات قبل می فرماید:

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل‏تر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟! سقف آن را برافراشت و آن را منظّم ساخت، و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود! و زمین را بعد از آن گسترش داد، و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد، و کوه‏ها را ثابت و محکم نمود! همه اینها برای بهره‏گیری شما و چهارپایانتان است!(2)

منظور از "دحو" یعنی گستردن و آماده نمودن برای زندگی(3) با استوار ساختن کوه ها در آن، سیار ساختن آن در مدار منظمی به دور خورشید که باعث به وجود آمدن فصل ها می گردد، هموار کردن دریاها به گونه ای که انسان ها بتوانند با جاری ساختن کشتی ها در آن بارهای سنگین خود را به دیگر نقاط منتقل کنند(4)، قرار دادن زمین  به گونه ای که گیاهان از آن بروید و نهر ها بر آن جاری شود تا شرایط برای زندگی انسان ها فراهم گردد. (5)

پی نوشت ها:

1. نازعات(79) آیه 30.

2. همان، آیه 27-33.

3. فیض کاشانی، الاصفی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، 1418ق، ج2، ص 1403.

4. صادقی، الفرقان، قم، انتشارات فرهنگ اسلامی، 1365ش، ج3، ص92.

5. سید عبد الحسین طیب، اطیب البیان، تهران، اسلام، 1378ش، ج1، ص493.