گذراندن یک سال در فضا چنان تاثیری بر بدن فضانوردان دارد که باعث می شود راه رفتن را از یاد ببرند. «اسکات کلی» یکی از فضانوردان ناسا است که 340 روز را در فضا گذرانده و در ویدئوی زیر می بینیم که در ساعات اولیه بازگشت از ماموریت خود توانایی راه رفتن روی خط مستقیم را ندارد.
دلیل این مساله به تاثیر منفی جاذبه صفر بر توانایی جهت یابی ما برمی گردد. روی زمین ما به آسانی توانایی تشخیص پستی و بلندی ها را داریم اما خارج از جو زمین حسگرهای درون گوش که بخشی از سیستم تعادلی بدن هستند، غیرفعال شده و پس از بازگشت به زمین مدتی طول می کشد تا فعالیت خود را بازیابند.
در این ویدئو می بینیم که اسکات کلی پس از فرود به مکانی مخصوص منتقل شده و به آرامی از روی زمین برمی خیزد، اما هنگام تلاش برای راه رفتن چندین بار سکندری می خورد. 
شش ساعت پس از فرود قدم های او کمی سریعتر شده اما کماکان لرزان هستند. سرانجام پس از 22 ساعت گویی روح زمینی در او حلول کرده و توانایی راه رفتن را کاملا باز می یابد.
گفتنی است اسکات کلی حتی دو ماه بعد از بازگشت به زمین هم در مصاحبه ای از درد پاهایش شکایت کرده بود.
