منطقه گمشده و مرموز، درست ترین القا کننده معنی تنگ بستانک فارس می باشد، مکانی که تداعی گر همان بهشت گمشده ای می باشد که بارها و بارها اسم آن را شنیده ایم؛ نهرهای روان و سایه سارهای خنک در منطقه ای با آب و هوای گرم و خشک! تنگ بستانک در حال حاضر با جذب گردشگران از شهر های دور و نزدیک کشورمان و حتی توریست های خارجی توانسته خود را به عنوان یکی از ناب ترین جاذبه های گردشگری فارس معرفی نماید!
جغرافیا و دسترسی به تنگ بستانک
جغرافیای تنگ بستانک فارس، این بهشت گمشده در پنج کیلومتری کامفیروز که از توابع مرودشت می باشد، قرار گرفته است. تنگ بستانک هم به دشتی مرغوب ختم می شود که البته این روزها تبدیل به زمینی برای شالیزارها شده است و هم به ناحیه ای که جنوب آن به بخش های کوهستانی منتهی می شود. تنگ بستانک در یک منطقه حفاظت شده با مساحتی بیش از 15 هزار هکتار و با ارتفاعی معادل 1700 تا 2700 متر خودنمایی می کند. برای رسیدن به این تنگ طبیعی و چشم نواز می بایست به استان فارس، 120 کیلومتری شمال غربی شیراز، مرودشت و سپس کامفیروز سفر نمایید، البته در این بین توصیه می کنیم حتما در بیضا مدتی را سپری نمایید و از محیط های بکر طبیعت ایران در آن نواحی، استفاده کنید.
وضعیت مشاغل این ناحیه
سطح زراعی زمین های زیر کشت این منطقه تماشایی استان فارس به وسعت 1576 هکتار می باشد که 1227 هکتار آن به کشت آبی و 353 هکتار آن به کشت دیمی اختصاص پیدا می کند. لازم به ذکر است که منظور از کشت آبی یعنی: گندم، جو، لوبیا و کشت دیمی یعنی: گندم، عدس، نخود و دیگر موارد! در کامفیروز، باغداری نیز رواج دارد و در چند سال اخیر با رشد قابل قبولی همراه بوده است که بیشترین باغ های آبی، متعلق به روستای کهکران می باشد؛ و اما دامداری که قطعا یکی از گزینه های اشتغال اصلی مردمان بومی این منطقه است! دامداری در این منطقه استان فارس به صورت سنتی و نگهداری دام ها در کنار منازل مسکونی صاحبانشان شکل می گیرد. در این منطقه طبق آخرین آمار بدست آمده، حدود 4005 راس گوسفند، 3025 راس بز و 494 راس گاو در حال چرا و پرورش می باشند!
اکوسیستم منطقه
بهشت گمشده استان فارس که زیبایی درختان انبوهش و پر آبی رودخانه هایش چشم هر بیننده ای را می نوازد و مخطبان خود را به تحسین آفریدگار هستی وا می دارد، از جمله مناطق حفاظت شده استان فارس می باشد. پوشش گیاهی مناسب، آبشارهای کم ارتفاع همراه با صدای دلنشین و منظره تماشایی کوه های مغرور فارس سبب گشته تا این ناحیه از زیبایی های وصف نشدنی قابل توجهی برخوردار شود. درختان این ناحیه در برخی نقاط، چنان به یکدیگر تکیه داده اند که گویی به هم پیوند خورده اند و سقفی از نوازش بر سر رهگذارن و عاشقان این چنین محیط های بکر طبیعی، ایجاد می نمایند. در این منطقه زیبا و دیدنی، آنچه به چشم می آید، سبزی و زیبایی مناظر شگرف و آنچه به گوش می رسد، صدای نوازشگر آب و نغمه پردازی پرندگان و آنچه احساس می شود، طراوت و سرزندگی است. یکی از ویژگی ھای این پدیده طبیعی، بستر سنگی کف دره است که رویشگاه درختان چنار، گردو و گیاھان سایه پسند است. این درختان در فضای کم نور تنگ بستانک برای دسترسی به روشنایی بیشتر در رقابت ھستند و قامت بلند و پوشش به ھم پیوسته ای دارند. پوشش گیاھی منطقه تنگ بستانک شامل دو جامعه پسته و بادام و جامعه بلوط است و درختان و درختچه ھایی از قبیل کیکم، زرشک، شیرخشت، بنه، چنار و گیاھان مراتعی از قبیل خارشتر، شیرین بیان، درمنه، گون و گرامینه را دارا می باشد. گونه ھای جانوری این منطقه از استان فارس نیز شامل قوچ، میش، بز وحشی، خرس، سمور، کلاغ و گونه ھایی از پرندگان شکاری هستند.
حرف آخر
وجود روستاهای زیبای جنوب تنگ بستانک فارس همچون ساران و کهکرون با چشمه های زیبا و قدمتی هزار ساله نیز از دیگر جاذبه های گردشگری فارس می باشند. جالب است بدانید که مسیر پر فراز و نشیب رسیدن به بهشت گمشده و مرموز فارس، خودش یک تور گردشگری می باشد؛ چرا که در این بین، بناهای تاریخی همانند: تخت جمشید، نقش رستم و پاسارگاد به عنوان جاذبه های مصنوعی برجای مانده از گذشتگان و همچنین آبشار مارگون و تنگ براق از سوی دیگر، لذت مضاعفی را برای هر بیننده و گردشگر داخلی و خارجی به ارمغان می آورد! در پایان، مثل همیشه این نکته را نیز باید دوباره یادآوری کنیم که، حال و هوای مکان های طبیعی کشور عزیزمان ایران، با تمام توجهات و حفاظت های لازم که برایشان در نظر گرفته می شود، خوب نیست و ما نیز می بایست به عنوان نقش های کوچک این جامعه، به نوبه خود در حفظ و نگهداری چنین مکان های گردشگری، کوشا باشیم.
