گزیده نظرات منتقدین
کیم نیومن ؛ Screen International امتیاز 80 از 100
«جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) در نوع خود سرگرم کننده، درگیرکننده و جذاب به لحاظ بصری است و با رگه های از کمدی و همچنین ماجراجویی های جذاب همراه شده است که آن را از سطح قابل پیش بینی بالاتر میاورد.
دیو وایت ؛ The Wrap امتیاز 75 از 100
«جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) همان فیلم مخصوص کریسمس ای است که به قصد راضی کردن مخاطبان و موفقیت به روی پرده می رود، فیلمی که خانوادگی و محصولی سرگرم کننده که از حد انتظاراتی که برای آن تعریف شده بود فراتر می رود.
الکس ولچ ؛ IGN امتیاز 70 از 100
«جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) بینندگان را به دنیای کلاسیک و تخیلی جذاب خود با پیچش های داستانی جالب تر و بامزه تر باز می گرداند. بنابراین حتی اگر برخی از خرده داستان های آن به اندازه کافی خوب نباشند، سرگرمی ای که با اکشن سطح بالا و کمدی خوب فیلم ایجاد می شود می تواند تایید شما را به دست بیاورد.
جان دیفور ؛ The Hollywood Reporter امتیاز 70 از 100
نکته اصلی فیلم در دیدن این است که بازیگران نام آشنا سعی کنند نقش کودکان معمولی را با شخصیت های خود بازی کنند.
هیلاری بوسیس ؛ Vanity Fair امتیاز 65 از 100
فیلم تعادل بسیار خوبی بین میزان اکشن و کمدی خود برقرار می کند. از آن اکشن های پر زرق و برق بی مصرف فیلم اول (مسیری طولانی از زمان آن میمون های ساخته شده با جلوه های بصری طی کرده ایم) خبری نیست و طنز فیلم نیز در داخل ریشه شخصیت ها تنیده شده است.
پیتر بردشا ؛ The Guardian امتیاز 60 از 100
«جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) فیلم دوست داشتنی ای است که تقریبا از هر چیزی و هر کسی چیزی را قرض گرفته است و اگر بخواهیم به صورت کلی به آن نگاه کنیم تا حدودی موفق است.
دیوید الریچ ؛ Indiewire امتیاز 50 از 100
عنوان نسبتا خوب «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) ثابت می کند که داشتن برند در سینمای حال حاضر دنیا به اصل و تازه بودن ارجحیت بیشتری دارد. تنها بخشی از این قضیه و تقصیر مربوط به استودیوهای فیلم سازی است اما بعد از نابود کردن خودشان در اکثر 20 سال گذشته، به نظر می رسد که هالیوود در حال خوردن تمامی ریشه های باقی مانده قدیمی است.
کریس ناشاواتی ؛ Entertainment Weekly امتیاز 50 از 100
«جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) فیلم بدی نیست. فیلمی تقریبا جذاب، سرگرم کننده و ساخته شده در استودیو های هالیوودی با بودجه ای بسیار زیاد است.
نیل اسمیت ؛ Total Film امتیاز 40 از 100
تنها بخش های قابل تحمل فیلم اکشن جالب آن و بازی خوب گیلان است. در غیر این صورت «جومانجی: به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) یک شکست کامل است.
اون گلیبرمن ؛ Variety امتیاز 30 از 100
تماشای «جومانجی: به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) مثل این است که به تماشای بی مزه ترین قسمت تاریخ Indiana Jones بنشینیم، البته بدون وجود تم ایندیانا جونز!
هر ساله و هنگام به روی پرده رفتن فیلم های دنباله دار شاهد شگفتی های خوشایند و بعضاً نیز ناخوشایند هستیم. می توانیم «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) را جزو گروه اول به شمار بیاوریم. «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) که یک پیشرفت بزرگ به نسبت نسخه اصلی که در سال 1995 عرضه شده بود محسوب می شود، دنباله ای خنده دار با اجراهایی بامزه و برداشت عجیب و غریبی از بازی های ویدئویی دهه 1990 است که در هیچ یک از لحظات فیلم خود را جدا نمی گیرد. «راک» همچنان مشغول نشان دادن عضلات و شخصیت کاریزماتیک خود است، «کوین هارت» کمدی ای را اجرا می کند که در آن تخصص دارد و «کارن گیلان» نیز به سبک «بیوه سیاه» فیلم های «انتقام جویان»(Avengers) خوی مبارزه دارد. اما ستاره اصلی بی شک «جَک بلک» است؛ شخصیت او که یک کاشف بیابان گرد است نه تنها بامزه بودن خود را در تمام لحظات حفظ می کند بلکه هنر بازیگری وی را نیز کاملاً نمایان می کند.
ارجاع به «گانز ان روزز»(1) را اگر نادیده بگیریم، «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) دقیقا در همان جایی آغاز می شود که فیلم قبلی پایان یافته بود یعنی صحنه ای که در آن بازی تخته ای مشکل ساز داستان ما داخل شن های یک بیابان ناشناخته به صورت نیمه دفن شده است. بعد از اینکه فردی این جعبه را پیدا می کند، آن را برای فرزندش یعنی «الکس وِریک»(میسون گاسیونه) به خانه می آورد اما «الکس» از بازی کردن با آن خودداری می کند. هر چه نباشد سال 1996 است و دیگر کسی تخته بازی نمی کند. او به بازی های رایانه ای علاقه دارد. به نظر می رسد که «جومانجی» متوجه این موضوع می شود و به همین دلیل خود را به یک کنسول بازی کارتریجی شبیه به کنسول های قدیمی «نینتندو» تبدیل می کند. «الکس» که تحریک شده، شروع به بازی کردن با این کنسول می کند اما به زودی متوجه می شود که شاید بهتر بود هیچ وقت این کار را نمی کرد.
20 سال به جلوتر می رویم. چهار دانش آموز مختلف دبیرستانی یعنی «اسپنسر گیلپین» نابغه، بازیکن فوتبال «فریج جانسون»، «بتانی واکر» دختر جذاب مدرسه و در نهایت «مارتا کاپلی» موش صفت مشغول تمیز کردن زیر زمین به عنوان جریمه و بخشی از مدت بازداشت خود هستند. آن ها بازی «جومانجی» را در آن زیرزمین پیدا می کنند و به عنوان راهی برای کشتن وقت شروع به بازی می کنند. همانند «الکس» آن ها به داخل دنیای بازی کشیده می شوند، جایی که تبدیل به شخصیت هایی که برای بازی برگزیده بودند می شوند. «اسپنسر» تبدیل به باستان شناس عضلانی«اسمالدر بریواستون» میشود(دوین جانسون)، «فریج» به عنوان نفر کناری «اسمالدر»، 2 فوت از قد خود را از دست می دهد و تبدیل به «موس فینبار»(کوین هارت) می شود. «مارتا» بلندتر از قبل شده و تبدیل به «روبی روندهوس»(کارن گیلان) جذاب می شود و «بتانی» بیچاره نیز از یک دختره مو فرفری بلوند تبدیل به یک مرد میان سال، یعنی پروفسور «شلی اوبرون»(جک بلک) می شود.
زیاد طول نمی کشد تا شخصیت ها متوجه می شوند که در حال بازی کردن «جومانجی» هستند و تعداد شانس ها و فرصت هایی که دارند قبل از اینکه بازی به پایان برسد محدود است و البته برنده شدن نیز نیازمند پیشرفت در مرحله هایی بسیار سخت، حل کردن پازل هایی دشوار و در نهایت رو به رو شدن با غول آخر داستان است! شخصیت اصلی نهایی و منفی بازی، «وان پلت» خبیث(با بازی «بابی کاناول»)، تنها شخصیتی که از فیلم اصلی در این نسخه نیز حضور دارد(گرچه توسط بازیگر متفاوتی بازی شده است). «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) به دلیل بهره گیری از سبک بازی های شبیه به کنسول SNES «نینتندو» محدودیت ها و حقه های جالب دارد، از جمله آن ها می توان به دیالوگ ها یا تصاویر تشریح شده جالبی که بعضا می بینیم، محدودیت تعداد دفعات تعامل شخصیت ها با بازی و قدرت ها و نقطه ضعف های عجیب و غریب شخصیت ها اشاره کرد. از آن جایی که تمامی شخصیت ها در ابتدای شروع بازی 3 ظرفیت زندگی دارند، در طول داستان هر کدام از آن ها حداقل یک بار خواهند مرد که لحظات بسیار جالبی را خلق می کند.
فیلم «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) اصلی ایده بسیار خلاقانه ای داشت که متاسفانه با اجرای بدی همراه شده بود و در نهایت نیز اثر خوبی از آب در نیامد. «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) بسیار از اشتباهات نسخه قبلی خود را اصلاح می کند و بیننده را با دو ساعتی بسیار سرگرم کننده تر از فیلم اصلی مواجه می کند. باید کارگردان این فیلم یعنی آقای «جیک کاسدان» را به دلیل اینکه توانسته تمام لحظات فیلم را با تحرک همراه کرده و از هر عاملی بهترین بهره ممکن را بگیرد تحسین کرد. فیلم در لحظات ابتدایی خود کمی از کندی رنج می برد اما به هر حال 15 دقیقه ابتدایی در دنیای واقعی برای شناساندن شخصیت ها به ما و پرداخت آن ها و نشان دادن تضادهایشان با شخصیت هایی که در ادامه فیلم خواهند داشت، نه تنها ضروری بلکه جالب نیز هست.
بخشی از جذابیت «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) به دلیل این است که در آن می بینیم که بازیگرها شخصیت هایی را ایفای نقش می کنند که به هیچ وجه به آن ها نمی خورد و سنخیتی ندارد. این مسئله علی الخصوص درباره «دوین جانسون» و «جک بلک» صحت دارد که نقش هایی را بازی می کنند که به آن ها شباهتی ندارد. تصویری که «جک بلک» به عنوان یک مرد از یک دختر ارائه می کند بسیار جالب و خنده دار است و جانسون نیز تصویری عضلانی از پسری با اعتماد به نفس پایین را به خوبی به نمایش می گذارد. فضا و اتمسفری که بین بازیگران وجود دارد به وضوح قابل مشاهده است و این فضا خود را هنگامی به رخ می کشد که در آخر فیلم به دنیای واقعی بازمی گردیم.
هنگامی که فیلم «جومانجی»(Jumanji) در ابتدا عرضه شد، چیزی که اکثر مردم درباره آن حرف می زدند جلوه های ویژه آن بود. زمانی که هنوز اوایل دوران جلوه های ویژه کامپیوتری بود، این فیلم به عنوان نقطه عطفی در این حوزه محسوب می شد. جلوه های ویژه در این فیلم مفید تر هستند چرا که کمتر بر روی زرق و برق ظاهری تمرکز دارند. حیوانات در «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) قابل باورتر هستند چرا که دیگر هدف نهایی فیلم آن حیوانات تعریف نشده است. به همین صورت، لحظات اکشن نیز تاثیرگذار هستند چون که از المان ها و عناصر استاندارد بازی های رایانه ای بهره می برند و هیچ وقت زیاد از حد به درازا نمی کشند.
«جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) با توجه به اینکه فقط یک هفته پس از عرضه «آخرین جدای»(The Last Jedi) به روی پرده سینماها می رود بسیار بد شانس است و البته انتظار داشتن تعداد تماشاگر یکسان نیز احمقانه است. پیشنهاد می کنم که دیدن «آخرین جدای»(The Last Jedi) را فدای «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) نکنید. درست است که آخرین جدای و سری «جنگ ستارگان»(Star Wars) در کل فرنچایز بسیار بزرگ تری هستند اما من می توانم این را بگویم که «جومانجی:به جنگل خوش آمدید»(Jumanji: Welcome to the Jungle) فیلم بسیار مفرح تری از «آخرین جدای»(The Last Jedi) است. در آخر می توانم بگویم که به هنگام تماشای این فیلم لحظات خوبی داشتم، فیلمی که من را به یاد ماجراجویی های «مهاجمین مقبره گمشده»(Raiders of the Lost Ark) انداخت.
اختصاصی نقدفارسی
مترجم: امید بصیری
//