مردمی که دارای سفیدترین پوست در جهان هستند، در قسمت شمالی اروپا زیست دارند. آنان را نوردیک یعنی شمالی می خوانند. مردمی که سیاهترین پوست را دارند، در افریقای غربی زیست می کنند. اما مردمی که در جنوب شرقی آسیا هستند پوستی گندمگون دارند.
بیشتر مردم روی زمین سفید سیاه و یا زرد خالص نیستند، بلکه پوست آنها نمایشگر صدها درجه مختلف از رنگهای روشن، گندومگون و قهوه ای می باشد. در بافتهای پوست بدن، کروموژن ها نهفته اند. کروموژن یعنی رنگ دانه یا رنگیزه که مولد رنگ در پوست بدن است. کروموژن ها خود فاقد رنگند، ولی اساس رنگ به شمار می آیند. چون برخی از مخمر ها یا آنزیم ها در آنها تاثیر می کنند، در پوست بدن رنگ خاصی را پدید می آورند.
فرض کنید شخصی دارای کروموژن نیست، یا آنکه آنزیمهایش درست بر روی کروموژن ها کار نمی کنند، در این صورت آن شخص بیرنگ یعنی بوربور یا آلبینو می شود. در افریقا بوربورهایی وجود دارند که سفیدتر از سفیدترین انسانها می باشند. رنگ پوست ما بدون هیچ رنگیزه ای سفید شیری است که بر آن رنگ زرد بسیار رقیقی نیز افزوده گردیده.
پس در هر حال رنگیزه زرد در پوست نهفته است. ماده رنگین دیگری که در پوست یافت می شود و رنگ سیاه را تولید می کند، ملانین است. رنگ دانه های ملانین به خودی خود قهوه ای سیرند، ولی چون در محلی زیاد متراکم شوند، رنگ سیاه را به چشم می آورند. بخشی دیگر از رنگ پوست بدن را سرخی خونی پدید می آورد که در مویرگهای پوست، جریان دارد. همه افراد بشر چهار رنگ سفید، زرد، سیاه و قرمز را در پوست خود دارند ولی البته به میزانهای مختلف. پس میزان ترکیب این چهار رنگ در پوست افراد متغیر است و از همینرو رنگ پوست هر انسانی با انسان دیگر، تفاوت دارد.
منبع: وبلاگ چرا و چگونه
