به گزارش ایسنا، اوپک، روسیه و 9 تولیدکننده دیگر با هدف کاهش مازاد ذخایر نفت کشورهای صنعتی عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) به میانگین پنج ساله، تولیدشان را از ژانویه سال 2017 به میزان 1.8 میلیون بشکه در روز کاهش داده‌اند.
آمار آژانس بین‌المللی انرژی نشان می‌دهد ذخایر نفت OECD از رکورد 3.1 میلیارد بشکه در ژوییه سال 2016، به میزان 216 میلیون بشکه در طول سال 2017 کاهش یافت و اکنون تنها 52 میلیون بشکه بالای میانگین پنج ساله است.
اوپک و متحدانش به این امر کمک کردند زیرا میانگین پنج ساله یک هدف متغیر بوده و با ادامه محدودیت‌های عرضه، این هدف نیز بالاتر رفته است. این میانگین از حدود 2.73 میلیارد بشکه در زمانی که توافق کاهش تولید در اواخر سال 2016 منعقد شد، به 2.86 میلیارد بشکه در سپتامبر سال 2017 صعود کرده است.
به گفته پل هورسنل، محقق کالا در بانک استاندارد چارترد، پس از یک دوره مازاد، این هدف طی زمان راحت‌تر شده زیرا سال‌های مازاد بیشتری گنجانده شده اند، اما همچنان که هدف ذخایر OECD تغییر کرده، تفکر عربستان سعودی که بزرگترین صادرکننده نفت جهان بوده و با روسیه برای بستن این پیمان برای کاهش عرضه همکاری کرده، نیز تغییر پیدا کرده است.
خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان سعودی، اظهار کرده اوپک و شرکایش بایستی معیارهایی مانند ذخایر کشورهای غیرعضو OECD، نفت در مخازن شناور و نفت در ترانزیت را مدنظر قرار دهند، زیرا آنها آینده توافقی را بررسی می‌کنند که قرار است در پایان سال 2018 منقضی شود. با این‌همه رصد این معیارها دشوارتر است.
تقاضا برای نفت از سوی کشورهای غیرعضو OECD از سال 2014 از مصرف این سازمان فراتر رفته است اما ذخایر در کشورهای غیرعضو OECD معمولا به عنوان ذخایر استراتژیک و نه تجاری نگهداری می‌شود؛ در نتیجه آمار آنها غیرشفاف بوده و احتمال اندکی وجود دارد که در میزان عرضه یا تقاضا تغییر دهند.
فالح گفته است بهتر است یک بازار بیش از حد متعادل داشته باشیم که به معنای آن است که وی به جای اینکه توافق محدودیت عرضه را زودتر پایان دهد، اجازه می‌دهد ذخایر OECD زودتر از موعد پیش بینی شده به پایین میانگین پنج ساله کاهش پیدا کند که نشان می‌دهد تاریخ پایان توافق ممکن است به تعویق بیافتد.
برای ارزیابی این که آیا عرضه و تقاضا به یک تعادل پایدار رسیده‌اند اوپک می‌تواند میزان نفت موجود در مخازن را در برابر روزهای تقاضایی که پوشش می‌دهد بسنجند. این امر نشان خواهد داد آیا مصرف برای اجتناب از رشد مجدد ذخایر کافی است یا خیر.
میزان نفتی که اکنون در کشورهای سازمان OECD ذخیره شده معادل 61 روز تقاضا است که پایین‌ترین میزان از فوریه سال 2015 به حساب می‌آید. در مدت دو سال تا اواسط سال 2014 که قیمت نفت به حدود 115 دلار رسیده بود، شمار روزهایی که تقاضای نفت را تحت پوشش قرار می‌دادند پایین 60 روز مانده بود.
زمانی که اوپک و شرکایش توافق کاهش تولید را در اواخر نوامبر سال 2016 به دنبال ریزش قیمت نفت امضاء کردند شمار این روزها به حدود 64 روز رسیده بود. اما برآورد روزهایی که ذخایر نفت می‌تواند تقاضا را پوشش دهند همچنان کمک محدودی به اوپک می‌کند تا زمان مناسب برای بازگشایی شیرهای نفت را تشخیص دهند، زیرا تولید آمریکا و سایر تولیدکنندگان غیراوپک افزایش پیدا می‌کند. این امر قیمت نفت را پس از اینکه از پایین 30 دلار در ابتدای سال 2016 صعود کرد، در حدود 65 دلار در هر بشکه محدود کرده است.
به گفته تاماس وارگا، تحلیلگر شرکت "پی وی ام اویل آسوشیتس"، اوپک و شرکایش باید دائما به بازار یادآوری کنند که اتحاد شکل یافته در اواخر سال 2016 بیش از یک پیوند معمولی است و حتی پس از اینکه ثبات هدف گیری شده حاصل شد، قرار نیست از هم بپاشد.
آژانس بین‌المللی انرژی اعلام کرده تولیدکنندگان خارج از این پیمان تولیدشان را حدود 700 هزار بشکه در روز در 12 ماه منتهی به ژانویه افزایش داده‌اند. اگر اعضای اوپک شامل لیبی و نیجریه که از حضور در این پیمان معاف شده بودند به حساب بیایند مجموع افزایش عرضه به 1.4 میلیون بشکه در روز صعود می‌کند. در مقابل تقاضای جهان 1.6 میلیون بشکه در روز در سال 2017 رشد کرده است.
اوپک پیش بینی می‌کند تقاضای جهانی 1.59 میلیون بشکه در روز در سال 2018 رشد خواهد کرد در مقابل پیش بینی آژانس بین‌المللی انرژی 1.4 میلیون بشکه در روز است. اوپک همچنین پیش بینی کرده عرضه اوپک 1.4 میلیون بشکه در سال 2019 رشد می‌کند، در حالی که پیش بینی آژانس 1.7 میلیون بشکه بوده است.
به گفته تحلیلگران بانک امریکا مریل لینچ، اوپک و روسیه احتمالا بهتر خواهد بود رویکرد تدریجی یا تغییر اهدافشان را اعلام کنند. آنها باید اعلام کنند تولیدشان تنها زمانی افزایش خواهد یافت که قیمت نفت ثابت بماند.
