اعترافات شگرف(۴)

حضرت محمد (ص) از دیدگاه دانشمندان:
 

ویل دورانت:
 

فیلسوف، جامعه شناس و تاریخ نگار آمریکایی می گوید:
اگر بزرگی را، به میزان اثر مردان بزرگ در بین اجتماع بدانیم، باید بگوییم محمد از بزرگ ترین بزرگان تاریخ جهان بشریت است.
محمد در صدد بود سطح معنویات واخلاق قومی را که از گرمای هوا و خستگی صحرا به ظلمات توحش افتاده بودند، بالا ببرد و اوج دهد. بلی او در این زمینه توفیقی یافت که از همه مصلحان دیگر بیشتر بود و باید گفت: کمتر کسی را جز او می توان یافت که همه ی آرزوهای خود را محقق کرده باشد، او مقصود خود را از راه دین انجام داد چون که به دین اعتقاد داشت.
پیامبر اسلام، از قبایل بت پرستی و پراکنده در صحرا، امتی واحد به وجود آورد که برتر و بالاتر از یهودی گری و مسیحی گری بوده و هست. او بود که در عربستان دینی ساده و روشن آورد که نیرو دهنده به انسان بود و با معنویات خود اساس شجاعت و مناعت قومی را پدید آورد که در طی یک نسل در یکصد معرکه پیروز شک و در مدت یک قرن یک امپراتوری عظیم به وجود آورد و در روزگار ما نیروی معتبری است که بر یک نیم از مردم جهان نفوذ دارد.

دکتر واکستون کوستا؛ دانشمند ایتالیایی:
 

محمد اعلان می کرد که رسول خداست و مامور است دین پاک ابراهیم راکه مردم فاسد کرده اند، اصلاح کند. این شخص پرستش خدای یگانه را که ابراهیم مؤسس آن بود و بر اثر مرور زمان فاسد شده بود دوباره زنده کرد. و نظر به اینکه خاتم پیغمبران می باشد آنچه را که خداوند بر پیغمبران سلف مانند موسی و داوود فرود آورد، تائید نمود و پیشرفتی که در این راه نصیب او شد، دلیل بر یک نیروی شگفت و عظیم بود.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 62

بوث ورث اسمیت؛
 

در کتابی که سال 1874 در لندن به نام «محمد و مسلمانی » تألیف نمود، چنین می گوید: از نظر تاریخ به طور اطلاق این خوشبختی بی نظیر وجود دارد که شخصیت محمد (ص) دارای سه جنبه است:
1- مؤسس ملّت
2 - پایه گذاری حکومت
3 - شارع؛ یعنی موجد قوانین و مذهب است
محمد تا آخرین روزهای حیاتش فقط یک عنوان داشت؛ (پیغمبری)
من با کمال جرأت ایمان دارم که روزی عالیترین فلسفه ها و صادق ترین اصول مسیحیت تصدیق خواهند کرد و ایمان خواهند آورد که محمد پیغمبر بود، پیغمبرحقیقی از جانب خدا.(1)

جان دیون پورت؛
 

نویسنده کتاب «عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن»:
محمد؛ یک نفر عرب ساده، قبایل پراکنده ی کوچک و برهنه و گرسنه ی کشورخودش را مبدّل به یک جامعه ی فشرده و مطیعی نمود و در میان ملتهای روی زمین، آنها را با صفات و اخلاق تازه ای معرفی کرده در کمتر از سی سال، با همین روش، امپراتور قسطنطنیه را مغلوب کرد و سلاطین ایران را از بین برد. سوریه، بین النهرین و مصر را تسخیر کرد و دامنه ی فتوحاتش را از اقیانوس اطلس تا کرانه ی دریای خزر و رود سیحون بسط داد...
آری محمد قهرمان، همان مردی است که شور و حرارت و نبوغش توانست دینی را تأسیس کند که همان دین، [چنان قومی شد که] پیروان زرتشت را به صورت چند جامعه ی پراکنده تنزل داد و پس از تسخیر کردن هندوستان، کیش برهمنی سابق و همچنین کیش بودایی را که بسیار انتشار یافته بود و از میان برد و آن همه ایالات و ولایت را از حیطه ای اقتدار مسیحیت متنزع ساخت و به تدریج تمام قسمتهای شرقی و مستعمرات آفریقایی روم را از سرزمین مصر گرفته تا جبل الطارق متصرف شد...
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 63

ولتر؛
 

دانشمند معروف فرانسوی می گوید:
ولتر لیاقت ندارد که بند کفش محمد را بگشاید
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 63

برنارد شاو؛
 

در کتاب خود به نام «دخترک سیاه در جستجوی خدا» می نویسد:
ششصد سال بعد از عیسی (ع) محمد (ص)، اسلام را به جهانیان عرضه نمود و قدم بسیار بزرگی به سوی توحید برداشت. مردم را از پرستش بتهای سنگی و چوبی به سوی پرستش خدای یگانه رهبری نمود...
کلیسای قرون وسطی یا از روی جهل و یا از روی تعصب، اسلام را به وضع تاریک و مبهمی رنگ آمیزی کرده است. آنها اینطور وانمود کرده اند که به نظر مردم، محمد ضد مسیح آمده است و مردم را از مذهب اسلام متنفر ساخته اند.
من زندگی و کار محمد را مطالعه کرده ام، به عقیده من تنها او ضد مسیح نیست؛ بلکه باید او را نجات دهندهی عالم بشریت دانست. من اعتقاد دارم اگر مردی مانند محمد، دیکتاتوری دنیای جدید را بدست گیرد، می تواند مسائل جدید این جهان را چنان حل کند که آن صلح و سلمی که دنیا به آن نیازمند است تأمین شود.
اعترافات،جلد 1، صفحه ی 63

دیسون؛ نویسنده ی فرانسوی
 

محمد (ص) با حیاترین مردم و پاکیزه ترین آنها بود. در حضور زنان از همه پاک چشم تر بود.
درشرم و حیا از یک دختر محجوب با حیا تر بود و اگر از چیزی بدش می آمد یارانش از آثار و علائمی که در چهره ا ش نمایان بود ملتفت می شدند.
وی دارای بشره ی لطیف و ظاهر زیبا و رقیق بود و از شدت حیا و بزرگی، هیچ چیز ناپسندی به کسی نمی گفت. از همه بردبارتر و خونسرد تر و راستگوتر و ملایم تر بوده و از حیث نسب بر همه برتری داشت. همیشه میان مردم، ایجاد الفت می کرد و ابداً در صدد تفرقه نبود. بزرگان هر قومی را عزیز و گرامی می داشت...
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 64

دکتر مارکس: استاد فلسفه، می گوید:
 

محمد نخستین پیامبری است که تمام گفته هایش نوشته و ثبت شده است، و از اینجاست که شخصیت پخته و پر امتیاز انسانی محمد معلوم می گردد، و ثابت می کند که حدیث های وی از دقت و صحت فراوانی برخوردار است و حقیقت غیر قابل انکار این است که او بدین جهت به پیامبری مبعوث گشت که برای جهان رسالتی را تجدید نماید که در حقیقت عصاره ی برتری یافته ی رسالتهای پیشین است. رسالت او دستور العمل ثابت جهان است. هر آنچه را که محمد آورده است مغزهای امروز می پذیرند.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 64

مستر هوبرت ویل؛ در کتاب خود «المعلم الاکبر» می نویسد:
 

محمد ششصد سال پس از ظهور مسیح ظهور کرد و با نیروی خدایی که داشت توانست تمام اوهام را برطرف سازد و بت پرستی را بر اندازد و چون مردی درست کردار و راستگو و بی آلایش بود، مرد م به او لقب «امین» داده بودند لهجه ی صدق و عزم استواری داشت و با همین مزایا توانست گمراهان را به راه راست هدایت کند.
اعترافات جلد، 1، صفحه ی 64

شیرل؛ رئیس اسبق دانشکده ی حقوق دانشگاه وین، می گوید:
 

بشریت افتخار و مباهات می کند که مرد بزرگی چون محمد به آن منسوب است؛ زیرا او با این که امی و بیسواد بود، توانست پیش از ده و اندی قرن، شریعتی را بیاورد که ما اروپائیها اگر پس از دو هزار سال دیگر به قله ی آن برسیم، سعادتمندترین افراد خواهیم بود.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 65

مسترمارکودار؛ نویسنده ی معروف:
 

محمد با غنی و فقیر یکسان رفتار می کرد و به حقیقت پیغمبر مبارک و بایمنی است که خداوند او را برای بشر فرستاده است.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 65

دکترجون دی فنینرات؛ دانشمند انگلیسی
 

محمد بزرگترین خیر خواهان نوع بشر است و ظهور محمد نشانه ی یکی از عالی ترین عقول در تمام عالم می باشد و اگر آسیا بخواهد به فرزندان خود افتخار کند سزاوار است که به این رادمرد بزرگ و بی مانند بر جهان افتخار نماید.
البته یکی از ظلمهای شدید است اگر بخواهیم حق بزرگواری این مرد را ادا نکنیم، زیرا این همان شخصی است که در هنگام ظهورش، عرب در درجه ی انحطاط و توحش بوده که بر ما مخفی نیست و باز می بینیم که پس از بعثت او و بر اثر انواری که دیانت اسلام در دلهای آنهایی که آن را با میل پذیرفته اند افروخت، چگونه اوضاع آن سامان منقلب شد به همین جهت است که شک در بعثت محمد را شک در خداوندی که شامل تمام جهان و جهانیان است باید دانست.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 68

پی نوشت ها :
 

1. تفسیر نوری؛ مقدمه، صفحه 41.
 

منبع: فصلنامه فکر و نظر شماره 9و8