به گزارش ایسنا،"جان باردین" (John Bardeen) در تاریخ 23 مه 1908 میلادی در "مدیسون" آمریکا به دنیا آمد. وی در سال 1923 در سن 15 سالگی، از مدرسه فارغ التحصیل شد و در همان سال وارد دانشگاه "ویسکانسین - مدیسن" شد.
باردین در سال 1928 میلادی تحصیلات خود در این دانشگاه را به اتمام رساند و در سال 1936 از همان دانشگاه، مدرک دکتری خود را دریافت کرد.
چند سال بعد در دانشگاه مینه‌سوتا تدریس کرد و در سال 1945 میلادی به آزمایشگاه‌های تلفن گراهام بل انتقال یافت. در همین جا بود که با همکاری "ویلیام شاکلی"(William Shockley) و "والتر برتن" (Walter Brattain) موفق به ساخت "ترانزیستور " و به همراه این دو محقق، موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک در سال 1956 میلادی شد.
باردین در سال 1951 به دنبال یک شغل جدید بود به همین خاطر یکی از دوستانش با نام "فرد سیتز" دانشگاه "ایلی‌نوی" در" اِربانا—شمپین" را متقاعد کرد تا باردین با دریافت سالانه 10 هزار دلار، در آنجا مشغول به کار شود.
باردین این پیشنهاد را قبول کرد و آزمایشگاه "بل" را ترک کرد. وی در همان سال به دانشکده‌های مهندسی برق و فیزیک دانشگاه " ایلی‌نوی" پیوست. اولین دانشجوی مقطع دکترا وی، "نیک هولونیاک"(Nick Holonyak)، اولین "ال‌ای‌دی" (LED) را در 1962 اختراع کرد.
باردین از سال 1951 به بعد به استادی فیزیک نایل آمد و در سال 1972 با "لئون کوپر" (Leon Cooper) و "جان رابرت شریفر" (John Schrieffer) دومین جایزه نوبل خود را در توجیه "پدیده ابررسانایی " به دست آورد.
باردین تنها فیزیکدانی است که دوبار موفق به دریافت جایزه نوبل شده است.
این فیزیکدان جوایز متعددی را کسب کرده است.
به عنوان مثال، " مدال بالنتاین استیوارت"( Stuart Ballantine Medal) که یک جایزه علمی و مهندسی است و توسط انستیتو فرانکلین اعطا می‌گردد، از دیگر جوایز اوست.
وی در سال 1959 به " فرهنگستان هنر و دانش آمریکا" پیوست.
در سال 1965 "مدال ملی علوم" را کسب کرد.
در سال 1971 " مدال افتخار "آی‌تریپل‌ئی " ( IEEE Medal of Honor) که عالی‌ترین افتخار اعطا شده توسط مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک است را کسب کرد.
باردین در نهایت در سال 1991 به علت بیماری قلبی و در سن 82 سالگی در بوستون درگذشت.
