امام-خمینی‏-(-ره-)

وقوع انقلاب اسلامی و موفقیت ملت ایران در سرنگونی رژیم شاهنشانی نقطه عطفی در تحولات نظری سال های پس از آن داشت به طوری که انقلاب با به چالش کشیدن مبانی غربی در حوزه های مختلف به نوعی منشاء چالش های نظری و فکری برای جهان غرب شد و از طرف دیگر هجمه های فکری گسترده ای علیه نظام اسلامی سامان داده شد.

یکی از ویژگی های تأمل برانگیز و با اهمیت در انقلاب اسلامی ایران، انفعال ارتش عظیم شاهنشاهی در برابر انقلاب و در نهایت، پیوستن به آن بود

امریکا همواره به عنوان نماد امپریالیسم و استبداد در ایران شناخته می شود. این تعریف از امریکا، به ویژه بعد از کودتای 28 مرداد 1332 در حافظه تاریخی ایرانیان شکل گرفت و طی سال های بعد، به واسطه همکاری و همراهی امریکا با رژیم پهلوی پررنگ تر شد.

امام (ره) از واژه ی تقلید بدشان می آمد. شاه نیز مانند پدرش رضاخان همیشه دلهرۀ ساقط شدن حکومتش توسط دولت های کودتایی را داشت. از طرفی همیشه نگران قیام های مردمی نیز بود. شاه که در سال 32 به دست آمریکایی ها روی کار آمده بود، تا آخر عمرش این دلهره را با خود به همراه داشت.

در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، ضمن مصاحبه با علمای اهل سنت، نظر آنها را درباره انقلاب اسلامی و جایگاه جمهوری اسلامی در جهان اسلام جویا شد.

آن چه پیش رو دارید، گزارش تفصیلی روزنامه «اطلاعات» است از کنفرانس مطبوعاتی 23 بهمن ماه 1357 شمسی در مدرسه «رفاه». رسم الخط و آیین نگارش نویسنده، حتی المقدور دست نخورده باقی مانده است:

بی تردید بر آنچه در دوازدهمین روز از بهمن ماه 1357 در خیابان های تهران روی داد، نامی جز «بزرگ ترین استقبال قرن» نمی توان نهاد؛ چیزی که جراید وقت نیز بدان اشاره کردند

تا مدت ها نظریه های انقلاب تحت حاکمیت نظریات ساختارگرایی و سیطره ی حکم ساختارگرایانه ی تدا اسکاچپول قرار داشت که انقلاب ها رخ نمی دهند، بلکه ساخته می شوند

آبان ماه 56؛ حاج آقا روح الله مثل همیشه پنج دقیقه قبل از تشییع در جمع مردم در مسجد جواهری نجف حاضر شدند؛ تنها صد قدم همراه جماعت، پشت سر پیکر فرزندشان حرکت کردند، بعد راهشان جدا شد

بی تردید بر آنچه در دوازدهمین روز از بهمن ماه 1357 در خیابان های تهران روی داد، نامی جز «بزرگ ترین استقبال قرن» نمی توان نهاد؛ چیزی که جراید وقت نیز بدان اشاره کردند