ستاره

درخشش این ستاره ممکن است به دلیل قرار گرفتن پشت گاز و غبار یک سحابی دچار افت شدیدی شده باشد. این ستاره در فاصله 75 میلیون سال نوری از ما در کهکشان کوتوله کینمن در صورت فلکی دلو (آکواریوس) قرار دارد.

ستاره شناسان اخیرا موفق به ایجاد تصویری جدید از خوشه ستاره‌ای "G286.21+0.17" شده‌اند.

ستاره‌های نوترونی خوشه‌هایی چگال و از جنس موادی هستند که از ابرنواختر شدن و انفجار ستاره‌ها به جا می‌ماند. واپسین ستاره‌ای که به جا می‌ماند، نوع خاصی از جرمی به نام «مغنااختر» (magnetar) است و جوان‌ترین ستاره‌ای است که می‌توان دید.

رگباره‌ها ممکن است حاصل منظومه‌ای دودویی هم باشند مثل ستاره‌ای نوترونی که حول ستاره نوترونی دیگری یا سیاه‌چاله‌ای می‌چرخد. محققان می‌گویند الگوی دریافت می‌تواند حاصل مدار بین آن‌ها و برهم‌کنش این دو جرم باشد و الگوی منظم آن‌ها نیز به همین علت است.

پژوهشگران آمریکایی، نوعی ماشین ابداع کرده‌اند که می‌تواند ابرنواخترها و فرآیند شکل‌گیری آنها را در آزمایشگاه بازسازی کند.

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ‌های رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) لکه‌های بزرگی (giant spots) را بر روی سطح ستاره‌های بسیار داغ پنهان شده در خوشه‌های ستاره‌ای کشف کردند.

با این حال میزان انرژی دریافتی این سیاره مشابه انرژی دریافتی زمین است. اگر مواد مایع روی این سیاره وجود داشته باشد ممکن است حیات هم در آن باشد.

دانشمندان معتقدند موفق شدند برای اولین بار، یک سیاره در حال تشکیل شدن را رصد کنند.

چه در شهر زندگی می‌کنید چه در یک منطقه صنعتی یا جایی ساکت و دوردست، این روز‌ها اگر آسمان صاف باشد، بهتر از چند هفته پیش می‌توان اخترشناسی آماتور کرد.

ستاره شناسان "دانشگاه سیدنی" در مطالعه اخیرشان موفق به شناسایی یک ریتم میان ستاره‌های ارتعاشی (pulsating stars) شده‌اند.